واقعا اگر یکی از وظایف هنر نشان دادن ضعف ها و سیاهی ها ادمها به ان ها بدانیم محبوبه ها به خوبی این کار کرد و شاید جرقه ای باشه برای بهبود. نمایش یک چیزی به شما نشان میده قضاوت با شماست. به نظرم این کار توهین به زن ها نبود تلنگر به زن ها بود که برای خودشان ارزش قائل باشن.

به نظرم این تیاتر نقد به زن هایی رو دیدیم که با وجود ظاهر مدرن و داشتن تحصیلات دانشگاهی هنوز تو افکارشان مثل زن ها بی سواد و عامی رفتار می کنند که ژاله صامتی به بهترین شکل ایفاش کرد. زنی که از بیچارگی زن دوم مرد ثروتمند شد ولی از ان طرف زن هایی که یا به خاطر این که تنبل یا زیاده خواه یا شایدم بدون خود باوری یا حتی از روی سادگی ترجیح میدن ضعف ها زن سنتی را با خودشان یدک بکشن و تن به رابطه هایی بدن که خودشانم می دانن غلط هست و ان مرد با زبان این زن ها شناختیم همینقدر که وسیله ای بود برای این ها و این ها هم وسیله برای ان مرد و یک رابطه ناسالم دو طرفه در جریان بود یکی ازش کار می خواست یکی خانه یکی بچه و یکی ازدواج و همه از خودشان برای به دست اوردن اینهاگذشته بودن. حتی رابطه بین زن و شوهر هم یک رابطه سالم نبود. داستان یکم غلو شده بود ولی کم نیستن از این ها دور و برمون.

بهترین راهنما درک این اثر عکس رو بروشور هست دو تا ادم که یکی سیزیوف وار سنگ حل میده بالا که در واقع جان جوان و بی تجربه اول نمایش هست که امادگی این داره که تهویه سالن درست کنه و هر لحظه رابرت ستایش می کنه و هم زمان رابرتی که تو اوج هست و ستاره بودن داره به جان یاد میده یاد اور میشه این وظیفه هنرپیشه نیست ولی همین رابرت اخر داستان از اوج امده پایین ولی با تجربه شده تصمیم میگیره صحنه را جارو کنه ولی جان که حالا تو اوج مانع میشه که وظیفه تو نیست و حرف ها رابرت به نظرش پر حرفی هست. این چرخه ستاره شدن هنرپیشه ها و فراموشی ان ها و در کل بالا رفتن و سقوط ادم ها بود.