ضمن عرض خسته نباشید به تمامی عوامل لازم میدانم چند نکته را ذکر کنم، باشد که در اجراهای بعد به بهتر شدن نمایش کمک کند.
اینکه جسارت این را داشته باشیم که سراغ همچین متن پرزحمتی برویم اتفاق خوبی ست ولی باید توانایی انجام آن را هم در خود ببینیم.....!
نمایشی که من دیشب در شب اول اجرا دیدم شبیه یک شوخی با رمان گوژپشت نوتردام بود...بازی بازیگران فاقد هرگونه احساس و با کمترین اکت روی صحنه....گریم بسیار سرسری و پیش پا افتاده، صرفا با گذاشتن یک غوز بر پشت، شخصیت کوزیمودو شکل نمی گیرد، یا با پوشیدن یک لباس قرمز جذابیت ازمرلدا به مخاطب القا نمیشود....گمان میکنم نباید خیلی سخت باشد که بازیگران کفش های یک شکل و یک رنگ بپوشند، حداقل برای آن شش بازیگر فرعی صحنه!
کتونی سبز فسفری آن هم در اجرای چنین متن کلاسیکی؟
آن پرده ی سفید نمی شد کمی بلندتر باشد که ما پاهای بازیگران را و رفت و آمدشان را از پشت صحنه نبینیم؟
هماهنگی نور و صدا هم که تقریبا افتضاح بود،به طوری که صدای نفس نفس زدن بازیگر بعد از خروج از صحنه در میکروفون بارها شنیده شد که البته این یکی برای شب اول اجرا قابل اغماض است....

مگه تو ایران رقص آزاده؟
ما جنوبیا رقص تو خونمونه. خون آزاده.

چه وقاری در سکوت زن و مرد فرانسوی نهفته بود.

می گوید: من که از نمایش خوشم نیومد.
جواب می دهد(با اعتماد به نفسی عجیب موهایش را کنار می زند): منم همینطور، اصلا خوشم نیومد...ولی اشکال نداره بزار دلشون خوش باشه، نیان توی سالن ببینن هیچکی نیومده!....
لیوان پلاستیکی آب را توی دستم مچاله می کنم و نگاهش می کنم، دلم میخواهد بروم روبه رویش بایستم بگویم: دقیقا داری منتت را سر چه کسی می گزاری؟ فرهنگ له شده ی تئاتر یک ملت یا بر سر کارگردان و عوامل این نمایش؟...اینها اگر دغدغه ی مسائل مالی را داشتند که این سیستم بلیط فروشی را راه نمی انداختند، اینها دنبال چند مخاطب فهیم اند که قطعا آن مخاطب شما نیستی، که اصلا نبودنت بهتر از بودنت است....پس راهت را بکش و برو...خواستم بگویم تو مرفه بی درد اصلا مسئله ی نویسنده ی این نمایشنامه را فهمیدی؟ نفهمیدی؟ خب مجبور نیستی اینگونه با حضور غیرمفیدت زحمت عوامل نمایش را به باد دهی، ببینم تو تماشاچی هستی یا سالن پرکن؟؟؟؟!....خواستم بگویم تو اول فرهنگ سروقت رسیدن را یاد بگیر بعد بیا ماحصل چند ماهه ی گروه و زحمت نمیدانم چند ماه و سال آقای بیضایی را با چندرغازی که بابت بلیط داده ای به سخره بگیر ....خواستم بگویم....نگفتم، هیچ نگفتم....سرم را پایین انداختم و از پله ها رفتم پایین....راستش کتاب بی شعوری آقای خاویر کرمنت را کامل نخوانده ام،نمیدانم راجع به این دسته از آدم ها هم چیزی نوشته یا نه، اگر ننوشته باید بگویم این تیتر را هم اضافه کند: بی شعورها به تئاتر می روند...آنها برای اینکه ثابت کنند بافرهنگند به تئاتر می روند.