پایان نمایش فرمودین که روان‌شناسی بر ماجرا نظارت داشته، ممکنه نام ایشون رو بفرمایید؟!
من بخش زیادی رو روی عمارت هما حساب کرده‌بودم که خب انگار همیشه همه چیز قراره مارو ناامید کنن.
از کجا شروع کنم؟! اولین چیز نورپردازی. یعنی فکر کردم هرکسی نور گوشیشو روشن میکرد میگرفت جلوی صورتش نور از اون وضعیت بهتر می‌بود. متاسفم ولی اونقدر بد بود که نمیتونم چیزی نگم. گذاشتم چند روز بگذره شاید منم بتونم ازش بگذرم. اما نشد.
می‌پذیرم ادم‌ها از ارتباطاتشون برای شناخته‌شدن استفاده کنن اما در راستاش یک تلاشی هم از سمت خودشون باشه!
بطرز عجیبی همه چیز آش شعله قلم‌کار بود. هرجایی‌که دوست داشتن با مخاطب اوکی بودن، هرجا دوست داشتن سر طرف داد میزدن یا تیکه مینداختن.
من دلم هنوز پیش اون دختره که از غمش گفت… کجای درد آدم‌ها خنده‌داره که من نمی‌بینمش؟!
حقیقتا من شک کردم که شاید من اینطور بودم اما فقط تونستم از یه نفر نظرشو بپرسم چون فقط می‌خواستم فرار کنم که اون هم ناامیدیشو مطرح کرد…
امیدوارم مثل من کامنت‌ها گولتون نزنه که شما زمانتون رو هدر ندید.