صدای قدم زدنِ کسی از دورترِ این متن می آمد ، کسی که هنوز حتی به نزدیکی این کلمه ها نرسیده بود و آرام آرام قدم زدنش را به هیچ چیز نمی فروخت ، و اینجا نویسنده ی متن بود که بیشتراز هر مردی روی این زمین استرس را به صورت کاملا مستقیم و رو در رو تجربه می کرد .
صدای تیک و تاک ساعت هم خودش قصه ای جدا دارد ، اما اینبار ، در همین نزدیکی ها ، در دفتری چند برگ ، در اتاقکی چند متری ، در میزی کوچک تر از ناهارخوری ها ، در جوهرِ خودکارِ آبی رنگِ نویسنده ای خلاصه شده بود که دائما از روی استرسِ قدم ها و شمارشِ قدم ها ، تیک و تاکِ ساعت اش را به بلندگویی وصل کرده بود تا هر ثانیه از رسیدنِ قدم هایی با خبر شود ، که اگر به دفتر برسد و خودش را کنارِ خط های آبی و چارچوب بندی شده غرق کند ، داستان را زودتر از مردی که پشت میز ، پشت دفتر و پشت خودکار نشسته شروع می کنیم .
تغییر در نوشتار ، از هر نقطه ای به هر نقطه ای که برسد طبق تمامِ قانون های فیزیک ، با پیشرفتی همراه هست ، ولو اینکه کم و کم و کم باشد .
آنقدر به نویسنده خیره شده بودم ، که کاملا یادم رفته بود ، شخصیتِ داستان منم و کسِ دیگری نویسنده ی زندگی من ، با خجالتی کم یاب در خودم ، خودکار را پس دادم و زیر زیرکی ، چند برگه و خودکاری را برای خودم به یادگار ( برای کامل تر کردن داستانِ این نویسنده ی خورده پا ) برداشتم ... دیدن ادامه ›› .
.
( صدای پاره شدنِ برگه هایی می آمد که برای نوشتن شان زحمت کشیده بودم و سطرهای بالا تماماً به خاطره ای خواهد پیوست که اطمینانی به او ندارم )
.
( صدای سُر خوردن خودکار بر روی کاغذ )
( تا صدای خودکار را شنیدم ، از قسمتِ مقدمه ی داستان پریدم و صفحه ی ٢٣٥ را انتخاب کردم ، آخرین صفحه ای بود که از داستان اش سیاه کرده بود )
.
" هنوز به مارال نگفته بودم که حاضر نیستم هیچ کاری براش انجام بدم ، آخه هر دفعه که می دیدمش کلا بیخیالِ حرف هام می شدم و فقط نگاهش می کردم .
- هیچ وقت به اندازه ی امروز آماده نیستم مادر
- خوب چرا نمیری پس ؟؟
- خوب هنوزم زبونم بند میاد تا ببینم اش "
.
( نویسنده باز خودکار را به زمین پرت می کند ، جواب می دهد :
" الان اومدم ، الان اومدم " .
.
باز به تنهایی خوشایندی رسیدم که دوست داشتن اش برایم مثلِ اکسیژن اجباری بود .
چقدر بیشتر به هوای این اتاق علاقه مند می شدم ، روز به روز بیشتر ؛
( نویسنده دوان دوان به سمت اتاق می آمد ، دست پاچه بود و سر و صورت اش پر از عرق های شورِ شور )
( صدای مادرش از دور تر می آید :
"- بدو ، الان می رسن " )
( دفتر به سمتِ بالکن برد ، فندکِ آبی رنگ اش را به دست گرفته و از زیرترین قسمتِ دفتر ، شخصیت های داستان و منی را که در صفحه ی ٢٣٥ گیر کرده بودم به آتش کشید تا دوباره شخصیتی از من خلق کند با روحیه ارشاد )
.
.
صدای قدم زدنِ کسی از دورتر از این متن می آمد ، کسی که هنوز حتی به نزدیکی این کلمه ها نرسیده بود و آرام آرام قدم زدنش را به هیچ چیز نمی فروخت ، و اینجا نویسنده ی متن بود که بیشتراز هر مردی روی این زمین استرس را به صورت کاملا مستقیم و رو در رو تجربه می کرد .
( نویسنده ی دیگری شروع به نوشتن ام کرد و مرا خلق کرد تا بیشتر از امروز ، درگیرِ اتفاقاتِ تلخِ زندگی روزمره ام باشم . )

#کسری_ناری

#گوش_سرهنگ



حرف های پشت گوش یک سرهنگ بازنشسته
آخرین بار ، زیر ناله یک شلاق دست دوم به گوش ام خورد
وقتی چراغ اتاق ،
بالا می رفت و بعد از ناله ای دیگر ، پایین می آمد .

صدای آخرین فریاد ،
آنقدر شکل بازنشسته های توی پارک بود
که زیر رقص اسکاتلندی شلاق ... دیدن ادامه ›› دست دوم ، خنده ام گرفته بود.
حتی فکر صندلی های پارک هم به نزدیکی های سرم رسید
وقتی قرار بود ، سرهنگ سفید شده ای را روی خود تحمل کنند .

چه شکنجه طنزآمیزی
پر بود از ، فریادهای فکاهی یک سرهنگ پاکتی .

چراغ برای آخرین بار ، دیگر پایین نیامد
آن بالا گیرکرد ،
و فریاد و نت های صدا دار شلاق دست دوم
در گلوی سرهنگ و شلاق به دست ، گیر کرد
تکان نمی خورد .
لج بازی می کرد .
تازه به قسمت طنز شکنجه رسیده بودم ....
کاش حرفم را گوش می کرد
و با اولین سرفه ، بیرون می پرید

از همان اول ، لج باز بود
شلاق لج باز .......

#کسری_ناری
26 فروردین 1395

http://www.shereno.com/50629/45323/418518.html


آخرین شعری که از من در سایت شعر نو با نام " گوش سرهنگ " منتشر شده .

حرف دل شد ‍‍‍‍‍‍، دوباره غم آوردم ز یاد
در کنار عاشقی ، معشوق آوردم ز یاد
غم دوران مخور ، که تو چون بازآیی
در سر میخانه ای معشوق آوردم ز یاد
می ‍پرستان همه چون من عاشقانه عاشقند
که اگر بازآیی ، خورشید آوردم ز یاد
بر سر دیده خود ، چشم تو دیدم ناگهان
چشم تو داغ به دلم زد ، معشوق آوردم ز یاد
خاطره آغاز شد ، معشوق من از من گریخت
بی تو چون پروانه ای ، پیله آوردم ز یاد
حرف دل شد ناگهان ، اشک من جاری شد
خاطره در هر زمان ، خنده آوردم ز یاد

می پرستان همه چون من عاشقانه عاشقند
که اگر بازآیی ، خورشید آوردم ز یاد

#کسری_ناری

#رهایی

باز به بوسه های تو فکر می کنم
به بوی تلخ یک شب فکر می کنم
باز مثل دست های پیر پدرم
به صدای درد و اشک فکر می کنم

باز به آغوش سرد فکر می کنم
باز به جیر جیر تخت روبرو فکر می کنم
به بوسه هایی که در سطرهای قبل کردی
به نقاشی این رژ لب قرمز فکر می ... دیدن ادامه ›› کنم

به موسیقی در حال پخش
به طهران بدون اشک
به درختی که نوشت سارا و مٌرد فکر می کنم

من برای فکر مردن آمده بودم
فکر می کنم و تنها برای مردن آماده بودم
به اشک هایی که هنوز هم ادامه دارند
فکر می کردم که برای روزهای سخت آماده بودم

به انتهای شعری که بی تو پژمرد
به رهایی از این درد فکر می کنم

به موسیقی در حال پخش
به طهران بدون اشک
به درختی که نوشت سارا و مٌرد فکر می کنم

دوباره شروعی برای دوباره بودن
به شعرهای من
تنها برای یک ترانه بودن
به ترانه ای که مست کرد و مرد
بوی تند سیگار یک معشوقه بودن

به هوای سرد و بارونیه پاره
به هر چه که هست و نیست تنها با یک اشاره
به نت هایی که هنوز هم به آن نرسیدم
به تو ، به همان روز اول فکر می کنم

به انتهای شعری که بی تو پژمرد
به رهایی از این درد فکر می کنم

#کسری_ناری
اسفند 94

#رهایی

باز به بوسه های تو فکر می کنم
به بوی تلخ یک شب فکر می کنم
باز مثل دست های پیر پدرم
به صدای درد و اشک فکر می کنم

باز به آغوش سرد فکر می کنم
باز به جیر جیر تخت روبرو فکر می کنم
به بوسه هایی که در سطرهای قبل کردی
به نقاشی این رژ لب قرمز فکر می ... دیدن ادامه ›› کنم

به موسیقی در حال پخش
به طهران بدون اشک
به درختی که نوشت سارا و مٌرد فکر می کنم

من برای فکر مردن آمده بودم
فکر می کنم و تنها برای مردن آماده بودم
به اشک هایی که هنوز هم ادامه دارند
فکر می کردم که برای روزهای سخت آماده بودم

به انتهای شعری که بی تو پژمرد
به رهایی از این درد فکر می کنم

به موسیقی در حال پخش
به طهران بدون اشک
به درختی که نوشت سارا و مٌرد فکر می کنم

دوباره شروعی برای دوباره بودن
به شعرهای من
تنها برای یک ترانه بودن
به ترانه ای که مست کرد و مرد
بوی تند سیگار یک معشوقه بودن

به هوای سرد و بارونیه پاره
به هر چه که هست و نیست تنها با یک اشاره
به نت هایی که هنوز هم به آن نرسیدم
به تو ، به همان روز اول فکر می کنم

به انتهای شعری که بی تو پژمرد
به رهایی از این درد فکر می کنم

#کسری_ناری
اسفند 94

فراموشی تنها خاطره ایست که هیچ وقت فراموش نخواهد شد. آن هم با طعم سیگار های دو نفره .

کلمه ها فریاد می کشند .
چند وقتی ست که ناگزیر ، اینجا می نشینم و دائم به اینکه چرا نقاش خوبی نیستم فکر می کنم .
نقاش که بودم ، می شد ساعت ها تو را روبروی خودم نگه دارم و نقاشی ات را بکشم .

چه بد شد که شاعر شدم و در نبودت برایت شعر می نویسم .
شاعر ها مظلوم ترین آدم های این زمین اند .
تو نیستی و خیال بافی می کنند ، و برایت کتاب چاپ می کنند .

#کسری_ناری

از گذشته ای دور بالاخره باید دل کند .
دوباره باید بی بهانه شروع کرد و روس صندلی نرمی ، لم داد و فیلمی که چند دقیقه از شروع اش گدشته را با لذت تماشا کرد .
چای هم که باشد چه بهتر .
آنقدر هوس کرده ام این روزها باز خاطره ها را به تو تکرار کنم ، که هیچ چیز آنقدر خوشحالم نمی کند .
خاطره ها را این بار به شکل دیگری رقم خواهیم زد ،با نوع نوشتاری دیگر ، یا شاید با نگاه و مضمون جدیدتری . خوب هر چه که باشد ، روز به روز بزرگتر می شویم ، بزرگتر فکر می کنیم ، بزرگتر عاشق می شویم .
و حتی چای را در لیوان های بزرگتر می نوشیم .
بی بهانه باید دوست داشت ، بی بهانه باید در وسط خیابان های تهران با همین آلودگی ... دیدن ادامه ›› هایش قدم زد.
اما مهم چیز دیگریست در این قدم زدن ، هدف هم فرق می کند .
دستان ات که باشند ، بدون مقدمه ، هم خیابان ها را فراموش خواهم کرد . هم آلودگی تهران بزرگ را .

وای که چه بزرگ شده ام .
چه فیلم های بدی را تا به امروز تحمل کرده ام تا به این کارگردان باتجربه رسیده ام .

#کسری_ناری

به تو ،
به حرف هایی که به شکسته شدن نزدیک می شوند
به اتفاقاتی که دیگر داد نمی زنند
" شدن "
به شکل دیگری از تو ایمان خواهم آورد
پشت مانیتور چند اینچ آبی
وقتی صدای پیانو هنوز هم به نواختن ادامه می دهد
تا من ،
باز به شکل دیگری دروغ ببافم
برای دختر پنج ساله ای که
انتظار شال گردن صورتی از حرف هایم دارد .

من به ،
با تو بودن محتاج ام

#کسری_ناری

"ادامه بده " .
انعکاس صدایی بود که از کفش هایم به گوش می رسید .

باران بند نمی آمد
چشمان ام ، می دویدند برای کویر شدن
و ادامه سطر اول ، از اینجا آغاز خواهد شد
وقتی پنجره های این دیوار
هنوز منتظر اتفاقی گوش به زنگ ایستاده اند
و باور نخواهند کرد گفتگوهای قبل را
وقتی هنوز هم به امید آمدن دوباره تو
با تمام طوفان های این شهر قمار کرده اند .

#کسری_ناری

دختر ، یا به قول استاد فراستی : " عمه " .

فیلمی که سطح کاملا متوسطی داره و خیلی با سبک فرهادیسم پیش می ره و آخرین سکانس کاملا دال بر این موضوع هست .

بازی خوب خانم مریلا زارعی و آقای فرهاد اصلانی . خانم الوند هم گه گداری خوب بودند .

ریتم فیلم خوبه و بیننده رو اذیت نمی کنه . اما خیلی از سکانس های این فیلم بی دلیله و اگه حذف بشن از فیلم چیزی کم نمیشه .

موسیقی فیلم خیلی خوب بود . حس خوبی به تماشاگر می داد .

فیلمبرداری این فیلم خیلی بهتر از بقیه فیلم های آقای میرکریمی بود .

پ.ن ... دیدن ادامه ›› : شروع فیلم ، خیلی شلوغه و خیلی درهم برهم . و مهمتر از اون شکل شروع فیلم reservoir dogs هست . در فیلم تارانتینو تعدادی خلافکار در یک کافه نشستند و راجع به یه آهنگ حرف می زنن .
توی فیلم دختر ، یه سری دختر جوون نشستن و راجع به اتفاقات دور و برشون و ازدواج حرف می زنن .

در کل فیلم خوبی بود . ولی بعضی جاها آدم اذیت می کرد .