‎آنقدر تنهایی به گوشه ای از ذهن تکیه می دهد تا ناگهان ، وقتی که همه چیز با اتفاقات ، هماهنگ شده تا زباله ای از تنهایی را به جا بگذارد ؛ دیوارِ پوسته ای شکل اش میریزد... و بی آنکه از سلولی یا رگی بپرسد به تختِ پادشاهی می نشیند و میلیاردها خط ذهن را فرمانروایی می کند .
.
.
.
تا به خودت بیایی این متن هم به شکل دیگری زندگی اش را شروع می کند ، و برعکس تمام کلمه هایی که زنده اند و زندگی شان را وقف متن ها و برگه ها و عاشق ها و .... می کنند ، اینجا تهوعِ تنهایی ای را نشان می دهند که چند سالی ست چوبِ خدایی گرفته و همه را از خود می راند ، حتی صدای قلبی را که نسبت به سالِ قبل آرام تر صدا ... دیدن ادامه ›› می کند .
.
.
.
.
این متن دائم از چند نقطه پایین تر از خودش شروع به آغاز می کند و دائم شکلی نو می گیرد و دائم شکل می گیرد و دائم ، دائم ، دائم ...... این نقطه ها را باید خورد . باید از همین جا شروع کرد . کلمه ها باید شکلِ دیگری بگیرند و نقطه ها را شکلِ جوهر خودکارِ من ، بنوشند .
اینجا فقط کلمه ها هستند که دستور می دهند نه چیزِ دیگری
اینجا فقط کلمه ها هستند که دستور می دهند نه چیزِ دیگری
اینجا فقط کلمه ها هستند که دستور می دهند نه چیزِ دیگری
اینجا فقط کلمه ها هستند که دستور می دهند نه چیزِ دیگری
اینجا فقط کلمه ها هستند که دستور می دهند نه چیزِ دیگری
کلمه ها از تکرار بیزارند و می ترسند دائم تکرار شوند .
دائم ، دائم ، دائم
-
-
-
-
این متن همین جا بعد از تکرارِ کلمه ها تغییرِ عادت داد و خط را به نقطه ترجیح داد و دوباره از نو شروع به آغازی دوباره کرد .

#کسری_ناری
پ.ن : کلمه ها برای فرمانروای تنهایی مرده اند .
@kasranari