سلام و احترام
۱. در کل به نظرم با نمایش قابل قبولی مواجه هستیم که ارزش تماشا دارد، البته مخاطب خاص خودش را هم دارد و به نظرم برای همه افراد
... دیدن ادامه ››
قابلتوصیه نیست (سه ستاره).
۲. متن نمایش، چندلایه است و به موضوعات انسانی قابلتوجهی میپردازد، مثل روابط یک خانواده، پذیرش نقص اعضای آن، گسستگی یا پیوستگی با گروههای اجتماعی، گروههای اقلیت در اجتماع، چالشهای فرهنگی ناشنوایان و موضوع صدا در زندگی انسان.
البته این موضوع، در بخشهایی از نمایش به ضرر آن تمام میشود. از یک سو کثرت موضوعات، امکان پرداخت عمیق را سلب میکند و از سوی دیگر بعضی از آنها در به صحنه بردن امکان پرداخت نمایشی ندارند.
۳. اجرا کارگردانیِ جسور و فکرشدهای دارد. در جاهایی ایدههای اجراییاش در کار نشسته است و در جاهایی ریسک کرده و جواب نداده. البته ما در برخی بخشها نمیدانیم که با یک ایده اجرایی برای اجرایی کردن متن در ایران مواجهیم یا یک ایده متنی که در نمایشنامه آمده است. خود این امر هم در مخاطب نوعی تعلیق و کشف ایجاد میکند که دستکم برای من ناخوشایند نبود.
۴. تلاش کارگردان در درآوردن فضای نمایشی تا حدودی موفق بوده و ما با خانواده عجیب بیلی احساس نزدیکی میکنیم، اما در پرداخت شخصیتها و بهویژه روابطشان غالباً ناکام مانده است، بهویژه در مورد رابطه بیلی و دنیل که احتمالاً به خاطر ممیزی امکان پرداخت نداشته است. در کل میتوان گفت که فضا را خوب درآورده، اما روابط شخصیتها ها را نهچندان.
۵. ایده دکور (توری منتهی به اتاق پذیرایی) نیز یادآور مفهوم صدا و پرده گوش است و رنگ قرمز نیز سعی کرده اندکی التهاب فضا را منعکس کند. بازیها نیز روان و خوب است. باقری، نقش پدرِ دیکتاتورمآب را شیرین بازی کرده، فاضلی اجرای باورپذیری دارد و طاری نیز فراتر از انتظار ظاهر شد. اما به نظرم تلاشهای پیران به دلایل فرامتنی به ثمر ننشسته است.
۶. دو سوم آغازین اجرا، مشکل تکثر موضوع دارد و یک سوم پایانی مشکل ریتم که بخش عمده آن به متن برمیگردد، البته اینکه برخی از ایدههای کارگردانی نیز به ثمر ننشسته، در این ناکامی دخیل بوده است.
خدا قوت به گروه محترم نمایش