در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | حسین چیانی درباره نمایش قرمز: نظر جناب محمدحسن کیانی که به دلیل محدودیت اکانت تیوالشون، بنده نظرشون
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 04:56:39
نظر جناب محمدحسن کیانی که به دلیل محدودیت اکانت تیوالشون، بنده نظرشون رو منتشر می‌کنم:

// شی شدگی به رنگ سرخ//
نمایش قرمز یکی از بهترین های ... دیدن ادامه ›› امسال است...
طبق انتظار رضا بهبودی باعث بهبودی تئاتر کشور شده اما درخشش دانیال نوروش سورپرایز این تئاتر بود، بازی باندازه و صدای واضح و رسا و البته جنس صدا که شبیه صدای سعید در سریال دایی جان ناپلئون به گویندگی دوبلور نامدار " آرشاک قوکاسیان " نمایش را لذت بخش تر کرد.
دکور خوب و حرفه ای، کارگاه نقاشی را به درستی تداعی می‌کرد...
ولی گویا معضل نمایشنامه یک پاندمی جهانی است!
نمایشنامه خوبی است ولی در جاهایی به قول محمد چرمشیر " صدای نویسنده بلند است. "
جایی که گفتار استاد و شاگرد از موقعیت های دراماتیزه صحنه تبدیل به جنگ و جدل شکاف نسل ها می شود...
شکافی نه از جنس سنت و مدرنیته بلکه از جنس مدرن و مدرن تر....
شکاف بین نسلی، شکافی از جنس طغیان یک نوجوان و به رخ کشیدن تناقضات پدر...
و در اینجا نمایش افت می کند و با مانیفست خوانی بهتر است بگویم مانیفست رجز خوانی روبرو می شویم و خب آفت این نمایش شد...
مثل فیلم های بزن بزن که بازیگرش ثابت است و فقط موقعیت ها عوض می شود این بار هم رضا بهبودی که در "فرشته تاریخ " برتولت برشت بود و با والتر بنیامین مباحثه می کرد این بار برای دوئل با شاگرد کارگاه اش انتخاب می شود....
هرچه سخنان اش (با بازی خوب بهبودی) در مورد شی شدگی و بروزش در خریدن تابلوهای اش به عنوان فخر و پُز خوب بود و تصویری از دغدغه یک هنرمند می داد، جدل ها و مانیفست های رد و بدل شده شعارزده و خسته کننده می نمود و مخاطب را " پَس می زد "

ای کاش تناقض های دیالکتیک در بستر دراماتیک رخ می داد تا حس دلزدگی و کلیشه برای مخاطب ایجاد نمی شد و قطعاً نمره این نمایش را به خاطر نمایشنامه کسر می کنم...
اما یک باگ گنده اثر در کارگردانی معلوم نشدن " دو سال شاگردی " پسر بود...
صمیمیّت و احترام بصورت توامان همراه بود و سپری شدن زمان از لحن و صدا و صمیمیّت قابل تشخیص نبود و تعویض صحنه ها گذر طولانی مدت زمان را به ذهن متبادر نمی ساخت...

قسمت دو نفره قرمز کردن بوم بهترین صحنه کارگردانی بود..
البته اینکه این نمایش به چشمم آمد اشاره اش به شی شدگی ( شی انگاری ) با استفاده از رنگ قرمز بود!

چرا قرمز؟
آبی نمی شد؟ رنگ دریا؟
و چرا رنگ های دیگه نه؟

خب جواب اولیّه حول سبک مورد علاقه نقّاش یعنی اکسپرسیونیسم می چرخد و قرمز یکی از ارکان این مکتب است به خصوص برای به تصویر کشیدن ترس و خشونت و مرگ و بالاخص در جاهایی که با رنگ سیاه همنشین می شود...

اما اگر به دوران زندگی نقّاش دقت کنیم هم عصر با انقلاب کمونیستی ۱۹۱۷ روسیه است و جایی جالب تر می شود که بدانیم که لتونی تبار است....

در آن دوران قرمز، رنگ و نماد کمونیسم بود و حالا نقّاش قصّه ما که دلبستگی به عدالت و برابری برای پرولتاریا دارد و از شی شدگی و به محاق رفتن هنر در عصر کاپیتالیسم در آمریکا ( نماد کاپیتالیسم ) می نالد و به آن معترض است، قرار است تابلوهایی بکشد با غلبه قرمز ( نماد کمونیسم ) برای یک رستوران لاکچری...
رستورانی که قطعاً اکثریت مشتریان اش از سرمایه داران تشکیل شده اند! جایی که تابلوهای قرمز ( رنگ برابری و بی طبقگی) برای مرفهّآن بی درد و طبقات فرادست چشم نواز باشد...
و صاحب آن تابلوها کسی است که معترض طبقه " مرفّه بی درد " است و پول خوبی هم برای کشیدن تابلوها گرفته....
و در نهایت سرگردان می شود بین شی شدگی و شرافت!
و البته با شرافت بر شی شدگی به رنگ سرخ پیروز می شود...
۱۶ از ۲۰
و ۱ نمره ارفاق به خاطر بازی دور از انتظار دانیال نوروش..
و در نهایت ۱۷ از ۲۰
ولی خب چون تعداد ستارگان کهکشان تیوال کم است، ۴ ستاره....
مریم وزیری زاده
نمایش در کارگردانی، بازی، طراحی صحنه و هر آنچه در آن هست یک کپی متوسط از تئاتر red در تئاتر لندن ۲۰۱۸ به کارگردانی جان لوگان هست، پیشنهاد میکنم فیلم این اثر را حتما ببینید
پاسخ آقای محمدحسن کیانی:

درود خدمت حضرتعالی...
و با عرض پوزش که نمی توانم مستقیم گفت و گو کنیم...

بله، متاسفانه تئاترهای زیادی در کشورمان کپی ۱۰۰٪ یا کمتری از فیلم تئاترهای خارجی است....
نمونه اش:
در انتظار گودو امیرحسین ... دیدن ادامه ›› جوانی
بیگانه در خانه مساوات
اسلو یوسف باپیری از اجرای اسلوی یونان..
که اتفاقاً به شدّت بد بود...
توافق نامه
که حالا بهرحال فیلم تئاتر است، خیلی از تئاترها کپی از فیلم های سینمایی است..
"خانه واده "مساوات از فیلم دندان نیش لانتیموس
" شک " داریوش علیزاده از فیلم دندان نیش لانتیموس
و...
و..
و..
این اثر در چارچوب خودش، خیلی خوب بود....
ولی چون فیلم تئاترش هست ارزش کارگردانی و کارگردان اش را پایین می بره...
کسی که به قول یک از اساتید مان در دانشگاه، یک " واو " جا ننداخته...
و کارگردان اثر آبروی حرفه ای اش را برای کارهای دیگرش زیر سئوال بُرده...
اگر از فیلم کپی می کرد که قطعاً " یک ستاره " می دادم و اطلاع رسانی می کردم...
ولی ای کاش یک " های کپی ویتنامی و نه چینی" از کار لندن ارائه می کرد، که حداقل حظ بسیار می بردیم و کیف بیشمار..

از اینکه اینجانب را آگاه کردید از موضوع کپی از یک کار خارجی، بسیار بسیار بسیار سپاسگزارم...
و خوشحال تر خواهم شد که با لینک فیلم تئاتر در صفحه نمایش با آیدی خودتان اطلاع رسانی کنید...
تا دوستان دیگری که قصد دیدن دارند انتخاب کنند بین دیدن این تئاتر یا دیدن فیلم تئاتر خارجی...

با تقدیم احترام...
۳ روز پیش، پنجشنبه
حسین چیانی
پاسخ آقای محمدحسن کیانی: درود خدمت حضرتعالی... و با عرض پوزش که نمی توانم مستقیم گفت و گو کنیم... بله، متاسفانه تئاترهای زیادی در کشورمان کپی ۱۰۰٪ یا کمتری از فیلم تئاترهای خارجی است.... نمونه ...
https://t.me/filmemrooz_official/18719
لینک تیاتر red خدمت شما
و چک کردم زمان تیاتر قرمز به پایان رسیده.
به هر جهت در مواجهه اولم، تیاتر قرمز با توجه به موضوع و به عنوان یکی از علاقه‌مندان به هنر روتکو جالب بود به خصوص بحث‌های جالبی که در مورد هنر مدرن و پست مدرن مطرح می‌کرد، ولی متاسفانه بعد از دیدن اثر اصلی و مقایسه هر دو اثر نظرم کاملا تغییر کرد. مخصوصا در تیاتر اصلی طراحی صحنه به کمک نورپردازی که عامدانه با تابلوهای قرمز رنگ آغاز می‌شود و رفته رفته سیاه به تابلوها اضافه شده و در پایان رنگ سیاه غالب می‌شود ... دیدن ادامه ›› و به قول خود روتکو سیاه قرمز را میبلعد در فهم اثر بسیار تاثیرگذارتر می‌بود. و با احترام به استاد ارجمند آقای بهبودی، بازیگر‌های اثر اصلی احساسات بیشتری در اجرا نشان میدادند.
البت همه اینها برداشت شخصی من از مقایسه این دو اثر هست
۳ روز پیش، پنجشنبه
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید