همیشه فکر می کردم اگر یک نمایش نویسنده خارجی داشته باشه به احتمال زیاد نمایش خیلی بهتری میشه و از رفتن به تئاتر هایی با نویسنده ایرانی خودداری می کردم.
ولی در این چند وقت اخیر با دیدن چند نمایش بی نظیر مثل لانچر 5، سیزیف، صدای خنده حضار، کریمولوژی، خنکای ختم خاطره، کرونوس، فالش خوانی و بسیاری دیگر و آثار ضعیفی مثل فلیک و وقتی کبوتر ها ... متوجه شدم که به طور کامل در اشتباه بودم .
امشب مشق شب به من ثابت کرد که چه نویسنده های بی نظیری در داخل کشور داریم که من تا بحال حتی اسمشون رو نشنیدم.
مشق شب با اضافه کردن موزیک در وقت مناسب، متن و کارگردانی حرفه ای ، بازی های یکدست و استاندارد، حفظ ریتم مناسب تا آخر و پایان بندی بی نظیر جای هیچ حرفی رو باقی نگذاشت.
در یک کلمه بی نظیر بودید.
در ضمن: بروشور هم داشتند :)

نمایش وقتی کبوترها ناپدید شدند، بر اساس نمایشنامه سفی اکسانن یا برداشتی آزاد، ایرانی شده با تم کمدی ؟؟
اگر نمایش اجرا شده را با متن اصلی مقایسه ... دیدن ادامه ›› کنیم، فقط می شود گفت ای کاش کمی به متن وفادار تر می ماند.
ریتم بسیار سریع، حذف بعضی از صحنه، حذف نقش های کلیدی (برای مثال "اِولین" دختر یودیت که نقش مهمی در یافتن مخفی گاه رلاند توسط ادگار در پایان نمایش داشت)، بازی غیر یکدست بازیگران، عجله کارگردان برای هرچه زودتر تمام کردن نمایش، توضیحات زیادی راوی (توضیح واضحات)، ورود تم کمدی به نمایش، ایرانیزه کردن نمایش، فقدان موسیقی (دریغ از صدای یک آکاردئون) ، حذف پایان نمایش (سرنوشت یودیت در دیوانه خانه و سرنوشت ادگار در زمان حال استونی) بی توجهی به جزئیات و غیره و غیره
شاید پیدا کردن نکته مثبتی در نمایش بسیار سخت بود.
در پایان ای کاش کمی به متن وفادار تر می ماندید و با حوصله بیشتری کار رو اجرا می کردید.

تبریک می گم به بازیگران و عوامل این نمایش. بسیار عالی