اولش می‌خواستم بنویسم افتضاح بود، ولی هرچی بیشتر فکر می‌کنم، می‌بینم بی‌انصافیه..
نمایش‌نامه عمق خوبی داشت و موضوع جذابی رو دنبال می‌کرد، اما به چند دلیل اجرا برام کسل کننده بود:

۱. بازی بازیگرها (به‌جز خانم صمدی) خیلی ضعیف بود. سه فرزند خانواده اصلاً نتونستن حس‌هایی مثل نفرت، فقدان، عشق یا نفرتی که در اثر فقدان به عشق تبدیل شده رو منتقل کنن. بازی‌هاشون خیلی معمولی و حتی یکم با تم فان بود، در حالی‌که متن چیز دیگه‌ای می‌طلبید...به نظرم این بزرگ‌ترین ضعف اجرا بود. آقای مدیر هم بازی خیلی معمولی‌ای داشت؛ شخصیتی که باید خاص و تأثیرگذار می‌بود...اصلاً درنیومده بود.

۲. نمایش از نظر ریتم و فراز و فرود، یکنواخت بود. طوری که لحظاتی که هیچ‌کس روی صحنه نبود برام جذاب‌تر شد و به حس تعلیق ایجاد کرد که یکم ... دیدن ادامه ›› ریتم نمایش رو تغییر داد..

۳. کیفیت صدا، مخصوصاً در نیم ساعت اول، پایین بود و باعث می‌شد تمرکز سخت‌تر بشه.

نقاط قوت:
نمایش‌نامه عمیق و خوب بود، نورپردازی هم حرفه‌ای اجرا شده بود. اما درخشان‌ترین بخش کار برای من بازی خانم صمدی بود؛ چندین لِوِل بالاتر از باقی گروه. مثل یه کاپیتان قوی وسط یه تیم با یار های ضعیف و ناهماهنگ..🤩