دوشنبه با گروه پونزده نفرمون مهمون این اثریم

درود بر جناب دهکردی توانمند.انشرلی با موهای قرمز رو میشه اینگونه وصف کرد که یه ماراتون پرسرعت و در عین حال خیلی دلنشین در اجرا بود.فارغ از سبک سورئالیسم اثر که من معتقدم رئالیسم بودن داستان چربش و نمود بیشتری داشت ،همزاد پنداری شدید مخاطب و میخکوب شدن تماشاچی رو باید وجه غالب کار دونست..درایت نویسنده و کارگردان در خلق میزانسن ها دست بازیگران رو نبسته بود و به قدری بازیها زیر پوستی و درخشان بود که مخاطب نمیتونست حتی از بازیهای بی دیالوگ چشم برداره.خنده های مخاطبین در طول اثر نتیجه ی بازیهای زیرپوستی هر چهار بازیگر و.متن و.ایجاد موقعیت های فان بود ..برخلاف بیشتر اثار به صحنه رفته توسط گروههای عزیز تهرانی خودمون که با چاشنی شوخی های هجو و جنسی قصد مفرح کردن کارهاشون رو دارند این گروه حرفه ای شهرکرد، بدون دیالوگ های زنده به بهترین وجه ممکن در خدمت انتقال و هویت بخشی به کار بود...بازیهای زیر پوستی و.سینمایی بازیگران اعم از شخصیت های ماتیو، انشرلی و.ماریلا و راسل نوید چهار بازیگر آینده دار برامون داره و شخصیت انشرلی براستی پرداختی عالی داشت ..گریمور اثر خانم عبدالهی در خصوص شخصیت انشرلی بسیارر بسیار موفق عمل کرده بود.طراحی لباس شخصیت ها بسیار هوشمندانه بود و به باور پذیری نقش ها کمک شایان کرده بود....من حیث المجموع امیدوارم که این اثر خوب رو حتما ببینید..خلاقیت های دکور هم در عین سادگی ،چشم نواز بود....امیدوارم خبرهای بهتری از این گروه بشنویم...لذت بردم...تکرار میکنم لذذذذت بردم...تماشاش شدیدا توصیه میشه.

امکان افشای داستان.
انسان انباری روایتی نو نبود..اما روایتی بود مبتلابه در واماندگی بین سنت و مدرنیته..کار ویژگی های بسیاررر عالی و.قابل تحسینی در حوزه های نویسندگی و.کارگردانی جناب سنجابی داشت اما خوب اجازه بدین از نگاه یه مخاطب عادی سختگیر نیمه ی خالی کار رو کمی تشریح کنم. اثر موضوعی رو.پیشکش مخاطب کرده بود که دختران نازنین سرزمینم از آن شاید به ستوه آمده باشند اما در واگویی اینکه چراااا اینگونه شده رعایت انصاف و عدالت نشده بود. روایت کلام وحی با ایجاد ارتباط یا لااقل طرح دغدغه ی حرمت زن با دیالوگی همچون اویزون شدن از مو در دنیای فراماده با نگاه تک بعدی و صرف به الفاظ و معانی حقیقت وحی بود و رویکردی فمنیسم رو.با دفاع خشن،افراطی و وپاسخ شخصیت زینب قصه و ارتباط اون با خمیر مایه ی فکری کلام.وحی در خصوص زن ، شاید بشه مصداقی از بی انصافی دونست و مجال تشریح در این جا نیست...بازی ها در سطح خیلی خوبی بود...شخصیت زینب کاملا پرداخته و در راستای تم داستان باور پذیر بود و بازی خانم مینایی فر درخشان.اثر کمی در ابتدا با کندی شروع شد اما در مسیر سرعت و ریتم خوبی پیدا کرد و با پایانی بسیار جسورانه با رقص دختران فرانسوی تموم شد.فقط یه نکته...چرااااا در برخی اثار نمایشی سعی.نمیشه تاتر رو نماااایش داد و شیوه ی قصه گویی یا لکچر یا روایتی بر اجرااااای نمایشی مستولی میشه..مخاطب در وجه اول انتظار دیدن نمااایش و.اجرا دارد نه کتابخوانی...در نهایت یه اجرای متفاوت و خیلی خوبی بود ..باید از کارگرداجسورر و.کاربلد کار هم تشکر کرد.پیشنهاد میکنم اجازه بده مخاطب خودش تقابل مدرنیته و.سنت رو.از اثر درک کنه و فکر نمیکنم درست باشه که در پارت انتهایی اثر روشنفکری با پیپ دیالوگ های صریح تقابل سنت و.تعصب و.مدرنیته رو باززز بیان کنه.مخاطب خودش اینو.میفهمه..اونقدر کار خوب پیش رفته که مخاطب خودش به این درک برسه و دیگه نیازی نیست قصه و.هدف کار باز تشریح بشه.حتما دیدن این اثر پیشنهاد میشه...اگر دنبال جسارت در بیان.موصوعات در قالب تاتر هستید این کار رو از دست ندید ولی تحت تاثیر القائات اثر هم قرار نگیرید و کمی مطالعه بعد کار توصیه میشه.من که لذت بردم.ممنون که حوصله کردین..