نمایش قابل قبولی بود و بازیها رو دوست داشتم البته از خانم باقری بعید بود اینهمه تپق بزنن. یکم ریتم کار یکنواخت و خطی بود و خلاقیت خاصی در کارگردانی وجود نداشت
نمایش بسیار ضعیف و کسالت آوری بود . بیشتر به تئاتر دبیرستانی شبیه بود با یه سری شوخی های بی مزه . اصلا ساختار خوبی نداشت و هیچ چیز هیجان آوری برای مخاطب نداشت. موسیقی هم که یه ریتم تکراری رو برای تمام صحنه ها در نظر گرفته بود
فرزین محدث بین من و یه تماشاگر دیگه نشست و از نزدیک شاهد هنرنماییش و شوخی های بامزه ش بودیم. بعد از مدتها تماشای نمایش های کلیشه ای این بار یه کار متفاوت و خرق عادت دیدم با بازی دوتا شخصیت فانتزی که در عین حال مصداق واقعی جامعه امروز ماست. گریم بسیار جذاب و باور پذیر، متن پر مفهوم و عمیق، بازیهای بسیار درجه یک و تعامل بازیگرها با تماشاگران که ببننده احساس خستگی نکنه و با مشارکت در بازی از دیدن نمایش لذت ببره همه از نقاط قوت این نمایش بود. خداقوت به همه عوامل بخصوص سارا بهرامی و فرزین محدث هنرمند
همه چیز به جا و به اندازه بود. نه کم و نه زیاد. بازی ها روان و یکدست و دلنشین و باور پذیر بود . طراحی صحنه و لباس و موسیقی همه و همه در خدمت کار بودند و یه کار طنز کامل بدور از لودگی و شوخی های بی مزه بود و این یعنی احترام به شعور مخاطب که کوروش سلیمانی بخوبی از پس این قضیه برآمده بود. تبریک به همه عوامل این نمایش.
اولین چیزی که توی ذقم خورد تپق های بسیار زیاد مارین ون هولک و بازی بدون حس و سرد ایشون بود. مابقی بازیها هم دلنشین نبود. بجز بازی درخشان استاد کیانیان مابقی بسیار ضعیف بودند. کارگردانی ضعیف با ریتم کند و یکنواخت، طراحی دکور و موسیقی بی روح. وسطای اجرا میخواستم از سالن برم بیرون. در یک کلام افتضاح