در ابتدا، واقعا هنرِ این نمایش رو نمیشه زیر سوال برد. بازی و لحن فوق‌العاده‌ی خانم کردا و بازی صامت بی‌نظیر آقای ابر. صحنه و نور‌پردازی‌ و همه‌چیز واقعا فکر شده و تمیز.
اما برای کسانی که قسمت ۱ رو دیده بودن، به نظرم می‌تونست درخشان‌تر‌ باشه و به پای قسمت اول نمی‌رسید و شما دقیقا متوجه نمی‌شدی آیا این به قسمت قبل ربط داره یا نه. و‌ یه جاهایی سعی داشتی همه چیز رو کنار هم بچینی که به یه چیزی برسی ولی برای منِ ناچیز (در تئاتر و کلا تجربه‌ی زندگی) این امکان میسر نمی‌شد ولی احساس می‌کنم اگر قسمت ۱ رو دیده باشید، این قسمت شگفت‌زده‌تون میکنه، و شاید این شگفتی مقداریش به خاطر گیجی بیش از حد باشه. نمی‌دونم.
برای کسانی که قسمت اول رو ندیدن فکر نمی‌کنم اینطوری بره بچسبه به ته ته قلبشون ولی میشه هضمش کرد. به صورت یک تئاتر کاملا مستقل، فقط در این صورت شما ذهنتون پر از علامت‌ سوال و ستاره‌های روشن (به دلیل ربط داشتن به داستان قبلی) نخواهد شد.
در کل، واقعا هم به معنای واقعی کلمه «هنر» رو به تصویر کشید، هم طوری میخکوب کرد که من واقعا متوجه نشدم زمان چجور گذشت.
(خودم هم عین متنم پر از احساسات متناقض‌ام، شاید اصلا قصدِ کار این بوده)
ولی پایانِ کار واقعا: ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️