تجربه‌ی تماشای زندانی در دانمارک تجربه‌ی خاصی بود. دیدم به این اجرا کاملن شخصی ست و از نگاه من کاری دوست داشتنی، حماسی و شاعرانه است. یک مونولوگ تک پرسوناژه که باشیوه‌ای خلاقانه در ارائه به کمک نور، دکور و ویدیو مپینگ گه مرا گرفت. کلام در جاهای دچار بازی زبانی ست که ترکیب‌های جدید الزامن مفهومی شفاف ‌را منتقل نمی‌کنند و تنها القاکننده‌ی یک مفهوم یا حس می‌شوند، دریافت‌ها حتا در این بخش می‌تواند یکسان نباشد.
دانمارکی که روح هملت ز گور برخاسته آن را در این تیاتر وصف می‌کرد هم‌زاد پنداری زیادی را با وضعیت امروز وطنم در من ایجاد کرد و پرده‌ی اوفلیا برایم درخشان بود .
فکر می‌کنم ۴ از ۵.

این‌بار یک مواجهه شخصی