تقدیم به تمام آن‌هایی که صدایشان را بریدند، اما خاموش نشدند.
به تمام بازیگرانی که صحنه را وطن کردند،
و به کارگردانی که تیغ تعصب و سانسور را تاب آورد.
«مده‌آ اجرا نمی‌شود» تنها یک نمایش نیست؛
ادای احترامی‌ست به تمام شکل‌های روایت در تاریخ این سرزمین و فراتر از آن؛
از آیین‌های نمایشی هند و بهاراتاناتیام،
تا نقالی و تعزیه و قهوه‌خانه‌های کهن،
تا نیایش‌های میترایی و آیین‌های اهورایی،
و سرانجام، صدای زنی که در هزارتوی سانسور، هنوز می‌خواند.
با نگاهی جسورانه به نمایش‌نامه‌ی «اتللو ... دیدن ادامه ›› در سرزمین عجایب» غلامحسین ساعدی،
و به یاد اجرای درخشان ناصر رحمانی‌نژاد در تبعید (پاریس، ۱۳۶۴)،
این اثر، مرز میان سنت و مدرن، آیین و درام، سیاست و زیبایی را درنوردیده.
لباس‌هایی چشم‌نواز، طراحی‌ای با اصالت، و اجرایی که با صدا و تصویر و رقص و زبان،
نه‌فقط مده‌آ، که همه‌ی ما را به یاد می‌آورد؛
که گاهی نمایش اجرا نمی‌شود،
چون حقیقت را تاب نمی‌آورند.
اما آواز آخر، هنوز شنیده می‌شود...
از زبان ارنواز و شهناواز.
و همین کافی‌ست.