کار خیلی خوبی بود و حتی به نظرم به دوبار تماشا می ارزد.
داستان به صورت سمبولیک دارای روایت های تاویل پذیری است.
گِرد بود صحنه و لخت بودنش، شبیه بودنش به سیاه چاله، تشک کشتی و تکرارپذیری دایره وار تاریخ اشارات جالبی را به ذهن متبادر می سازد.
متن هم قوی است و بر پایه تحقق بر روی شعر و ادبیات کهن و حتی معاصراست. دیالوگ هایی با طعنه و تعریض به عرفان و ادبیات و حکمرانی سرزمینی طراحی شده است.نگاه ویژه ای به کارکردهای منفی خرافات و توهم و ایجاد چالش در خصوص ابعاد مثبت و منفی رویا دارد.
فکاهی و طنز سیاه جاری در نمایش مضحک نیست و بر پایه ی استفاده ابزاری از شوخی های جنسی برای خنداندن تماشاچی بنا نشده است.
بازی های خوبی را شاهد هستیم.
فقط موسیقی در 5 دقیقه ابتدایی کار با بازی و دیالوگ ها و حجم صدای بازیگران سینک نیست هم به لحاظ ریتم و هم حجم صدا؛ در این بخشِ - پنج دقیقه ابتدایی کار - متاسفانه موسیقی کار دیالوگ ها را می خورد که امیدوارم در روند اجراهای بعدی اصلاح شود.