من هنوز مخاطب جدی تئاتر نیستم. حتی این اولین باره که کامنت می گذارم؛ اما این نمایش دقیقا چیزیه که دوست ندارم. انقدر که نیمی از این کامنت در فاصله‌ی بین دو اجرا نوشته شده.

تئاتر «نمایش جشنواره‌ی الفبا» متشکل از یازده قسمت کوتاهه. از تماشاگرها خواسته می‌شه که در پایان هر قسمت، نمایش رو داوری کنند و نظرشون رو در ارتباط با چیزی که تماشا کرده‌ند بنویسند. خانم آدینه هم تاکید داشتند که هر شب نظرات رو می‌خونند.
این شکل کار هر چه‌قدر هم که قوی باشه سلیقه‌ی من نیست. من معمولاً کارهای اپیزودیک رو نمی‌پسندم و این حتماً در حد دوست نداشتنم تاثیر داشته. اما چیزی که خیلی باعث آزارم شد اینه:
من برداشت کردم که نویسنده یازده دکمه داشتند و براش یازده کت دوخته بودند. یازده نکته‌ی مهم. یازده حرف قابل توجه که تبدیل شده بود به نمایش‌های کوتاهی که نکات چشم‌گیری هم داشت؛ صدای گیرایی یا مونولوگ زیبایی یا لحظه‌ی شگفت‌انگیزی یا طنز دل‌انگیزی یا موسیقی تاثیرگذاری یا شعر زیبایی.
اما چیزی که من رو اذیت می‌کنه تلاش برای انتقال پیام اخلاقیه. فکر می‌کنم اینجوری از قصه گفتن دور می‌شیم و همین رو در تئاتر نمایش جشنواره‌ی ... دیدن ادامه ›› الفبا، دیدم و دوست نداشتم.

حتما باید اضافه کنم همراه من دوستان عزیزی بودند که نظرشون رو خیلی قبول دارم و این نمایش رو هم پسندیده بودند. من در مجموع نپسندیدم.

درنهایت اما صمیمیت خانم آدینه و توجه‌شون به جزئیات حال مخاطب خیلی دوست‌داشتنی و تحسین برانگیز بود. اخلاق پسندیده‌شون رو‌ تحسین می‌کنم و این خاطره رو از این تئاتر با خودم می‌برم.