دیدن نمایشی به نویسندگیِ "رابرت بولت"ِ شگفت انگیز و کارگردانی "بهمن فرمان آرا"ی بزرگ و عزیـز ، دی شبِ دل چسب و تفکر برانگیزی رُ برای من رقم زد . بخشی از دی شب رُ در قرن 16 اُم میلادی سپری کردم و این تجربه ی خوب و "ملموسی" بود .
نمایش با شکوهی بود . به با شکوهی رابرت بولت ، بهمن فرمان ارا ، رضا کیانیان ، تالار وحدت و ...
مطمئنن هر نمایشی نقاط قوت و ضعف رُ به طور هم زمان داره . اما دیدن اسامی مذکور ، باعث می شه توقع یک خروجیِ ایده آل رُ داشته باشیم . چیزی که خیلی زیاد توجه منُ جلب کرد دیالوگ ها بود . زیبا ، روان ، حساب شده و هوش مندانه . دکور خوب بود .چند لایه پرده ی موازی و با فاصله از هم که رنگ و جنس با شکوهی داشتن . تعدادی پله ی کوتاه که راه رفتن بازی گران رو آهنگین می کرد . با جا به جایی اندک پرده ها و چند نیم کت چوبی مربع شکل که با مخمل قرمز پوشانده شده بودن و تکان دادن یک میـز و ورود و خروج چند وسیله ی دیگر همه و همه توسط خدمه ی مردانِ آن روزگار و نه دست یاران اجرا ، سِنِ مقدس تالار وحدت ، گاه به خانه ی با شکوه یک صدر اعظم تبدیل می شد ، گاه به یک می خانه ی کوچک ، گاه به گذرگاه های خیابانی ، گاه صحنِ یک دادگاه ، گاه خانه ی فقیرانه و سردِ " مردی برای تمام فصول" و گاه یک زندان که قصد زنده به گور کردن "وجدان" را دارد . لباس ها مناسب بودن .
بازی رضا کیانیان ؛ به عنوان قهرمان و نقش محوری ! به نظرم واقعن خوب بود . کاملن منطبق بر شخصیت سِر تامس ! حتا بهتره بگم خودِ خودِ سِرتامس !! گویا باید نسبت به تپق ها حساس بود (هرچند که خیلی عادت ندارم به این حساسیت) اما یک جا هم تپق زدن که باز هم نمی شه به خاطر این موضوع از ستایش بازیِ قدرت مندانه ی رضا کیانیان دست بر داشت .
سیامک صفری با صدای جالب ش و توانایی بالا در ایفای نقش ، یک راوی خوبُ ساخت ! خوب و دوست داشتنی .
و اما چند دقیقه ... دیدن ادامه ›› حضور بهمن فرمان آرا به عنوان بازیگر روی صحنه ! برای من حسِ ناشناخته ی خوبی رو به وجود آورد ! تفاوت کاملن واضح لحن ادای نقش شون با بقیه ی افراد ، برام جالب بود . نهایتن این که حکمت حضورشون به عنوان بازیگر برام مبهمه ! کاملن مبهم . اما یه حس درونی ای بهم ندا می ده که نه جای نارضایتی نیست ...
صحنه ی مرگِ سِر تامس ! مهم بود امـا به اندازه ی کافی خوب نبود . اون نورپردازی خیلی خوب و اون مقدار دود برای تکامل این صحنه کافی نبود . انتظار داشتم خیلی بیش تر پردازش بشه ! خیلی بیش تر از این . باید "شکوه" و "کمالِ" خودش رُ حفظ می کرد . باید پر شور تر می بود ! اما این تفاق نیفتاد . نمی دونم چرا . برای بهمن فرمان آرا مطمئنن کار سختی نبود .
همین طور "لحظه" ی جدایی سِر تامس از خانواده در زندان
دیگر این که ، از کم بودن موسیقی متن خیـلی خوش حال شدم ! ریتم نمایش اگر با بازی بازیگرا پیش بره خیلی هنرمندانه تره به نظرم و این طور هم بود .
در پایان دوست دارم باز هم از خوبی های نمایش نامه بگم که چه قدر تحسین برانگیز ه .
و این که پیش نهاد می کنم به تماشای این کارِ خوب بشینید .

دوستان عزیز
اگر تا به حال این تئاتر ُ ندیدید، توصیه ی اکید می کنم که در اولویت این روز های زندگی تون قرارش بدید و حتمن ببیند.
خیلی ببینید.
بیش تر از یک بار ببینید.
به دیگران هم توصیه ش کنید.

خیلی دل نشین بود
امشب اعلام کردن که تمدید شد
این خیلی خوبه پیش نهاد می کنم کسانی که هنوز ندیدن بشتابند ؛) باشد که از این کار دوست داشتنی لذت ببرید دوستان

چه قدر موسیقی این کار خوب بود...:)

چه قدر موسیقی این کار خوب بود...:)

به نام یگانه هنرمند

به مناسبت تماشای یک نمایش "مانا" , به گواه یک جام "شناخت" , به احترام "سقراط"

سقراط می فرماید:"اگر می خواهی هستی را بشناسی،خود را بشناس."

آن گاه که جام بر کام سقراط می نشیند،می داند که پوچ باز هم ناکام می ماند.
آن گاه که پوچ در انتظار تلخ کامی سقراط است،سقراط شیرین کام تر از همیشه به استقبال مرگ می رود زیرا معتقد است "شیرین ترین ِ مرگ ها برای ... دیدن ادامه ›› کسانی ست که کار های بزرگ از آن ها سرزده."
و آن گاه که سقراط جان می سپارد حادثه ای رخ می دهد.حادثه ای به وسعت یک تغییر.
اما حقیقتا چرا چرخ تکامل جهان ما با خون می چرخد؟
آری،جهان ما هنوز هم ناامن است وقتی سقراط و امثال سقراط به جرم حقیقت کشته می شوند و این فجایع تکرار می شوند و تکرار می شوند و تکرار می شوند.
سقراط جان می سپارد برای دیگران و رستگار می شود آن گاه که رستگاری دیگران (تئودوته،زانتیپه و...) را می بیند.
سقراط ،تقابل حق و باطل است که اگر باطلی نباشد هرگز حق نمایان نمی شود و اگر مرگی نباشد هرگز زندگی جریان نمی یابد و اگر فنایی نباشد هرگز نیاز به ابدیت معنا پیدا نمی کند.
توجه به تعالی و تغذیه ی روح هم واره برای سقراط و پیروانش در اولویت قرار دارد همان طور که در دادگاه سقراط به صورت نمادین می بینیم مخالفان وی شیشه های نوشابه پرتاب می کنند و موافقان و هم راهان او تکه های کاغذ.شیشه های نوشابه نماد آنانی ست که تنها به فکر برطرف کردن نیاز های جسمانی و تامین آسایش زندگی شان هستند و تکه های کاغذ نماد کسانی که به فکر تغذیه و تعالی روح خود.
هرچند که هم گام با سقراط بودن سخت است اما نتیجه اش تکامل انسانی است همان طور که افلاطون (شاگرد سقراط) می فرماید : "زینت انسان سه چیز است ؛ علم ، محبت و آزادی ." که به راستی این سه مولفه علت درخشش و ماندگاری سقراط است.

سقراط یک اتفاق بزرگ در تاریخ تئاتر ایران است که نظر همه را با ساختار متفاوت به خود جلب کرد.
سقراطِ حمیدرضا نعیمی ، همیشه زنده است و در بند مکان و زمان خاصی نیست بلکه در طول اعصار ، از گذشته تا حال و حتی آینده جاری ست.
نمایش نامه ی سقراط ، روان ، روشن ، جامع و قابل تفکر است و هنر ِ هنرمندان سقراط ، بر جان و روح مخاطب می نشیند پس بدیهی ست نمایشی با این قابلیت ها ، قطعا فراگیر می شود و مخاطبینش تنها قشر خاصی از جامعه نیستند بل که مورد استقبال بسیاری از مخاطبین قرار می گیرد و در یاد ها جاوید می ماند.
طراحی ِ صحنه آکنده از خلاقیت ، نورپردازی دقیق و تاثیرگذار ، موسیقی کاملا مناسب که گاهی شعف انگیز است و گاهی گویای یک اتفاق و گاهی روح مخاطب را از جانش جدا می کند و سقراط گون به اوج می برد،لباس هایی مناسب،بازی هایی ماهرانه و منطبق بر شخصیت ها و به راستی چه کسی هم چون " استـاد فـرهـاد آئـیـش" می تواند "سقراط" شود؟... همان طور که حمیدرضا نعیمی می گوید:"به این دلیل آئیش را انتخاب کردم که خودش سقراط است."
و همه ی این زیبایی ها به سرپرستی "حمیدرضا نعیمی" .

نهایتا ، سپاس از هنر ِ هنرمندان سقراط که قابل ستایش هست و خواهد بود./

با این تعداد تئاتر خوب که در راه است
قطعن روز های خوبی در پیش داریم./

نام "ایوب آقاخانی"
یعنی به تماشای یک اثر بدیع و سرشار از خلاقیت و ظرافت خواهیم نشست.
"شمعدانی ها" قطعا بی نظیر است.
بی صبرانه منتظر شمعدانی ها هستم./

به نام یگانه هنرمند

"سقراط"
یک اثر بی نظیر و بی نقص
به جرات می گویم،که هیچ ایرادی بر این اثر وارد نیست دست کم از نظر ِمن ِ مخاطب.
از بازی گرفته تا متن و کارگردانی و لباس و موسیقی و...
بی نظیر بود
سقراط قطعا در مخاطب احساس شعف و شور ایجاد می کند
در امواج عقاید شور انگیز سقراط غوطه ور شدیم و اوج گرفتیم تا آن جایی که وجودمان را تحول فرا گرفت.
تبریک و سپاس

یا حق./

به نام یگانه هنرمند

"شهر تنهایی من"

موضوع قابل بسط بود اما بازی ها ضعیف.
می تونست به تر باشه
حیف...

یا حق./