دیشب به تماشای این نمایش رفتم
خسته نباشید میگم ، دمتون گرم
چنین سبکی خیلی کم دیدم و مخصوصا وقتی دربارش خوندم (اکسپرسیونیسم) میتونم به عنوان ی تماشاگر عادی بگم واقعا این کار از لحاظ اجرا، جلوه های بصری، گریم، صدا و نور پردازی خیلی عالی بود...
مشکلی که داشتم در اوایل کار و برخی جاها بیشتر صدای فریاد میشنیدم تا اینکه بفهمم چی گفته میشه و فهمیدن دیالوگ های با حالت فریاد زدن گاهی دشوار بود.
موضوع دیگه هم داستان رو فهمیدم ولی برام کامل جا نیفتاد و برخی چیزها رو نتونستم بهم مرتبط کنم، در واقع الان نیاز دارم یک تحلیل و تفسیر خیلی قشنگ از این نمایش بخونم....
در کل نمایش جالبی بود، ترکیبی از ابهام، لذت ، ترس و غم ، درد رو حس کردم.... دمتون گرم خسته نباشید....

بعد کافه لکانطه گفتم حتما باید این کار رو هم ببینم.
مرسی از بازیگران و نویسنده و کارگردان که مجموعه ای از نوستالوژی ها ، خاطرات گذشته و شخصیت ها رو معرفی کردن، آقا فرزاد حسنی واقعا انرژی میذاره، بازیگر پر رو دوست داشتنی، حسین پورکریمی بازیگری که به نظرم جایگاه و حقش خیلی بیشتر از اینهاست... خلاصه دمتون گرم
اما چند نکته که به نظرم میتونست متن و داستان رو غنی تر کنه اول اینکه شوخی های جنسی خیلی خوبن ولی زیاد از حدش لوس و بی ارزش میشه و برخی جاها مخصوصا پرده اول باید کمتر زده میشد،
آخر متن فضا عوض شد و نمایش رو با معنا و محتوا میکرد که دوست داشتم این موضوع بیشتر تو متن میبود، مثلا تلفیقی از حس خنده و غم بیشتر میشد و برخی ارزش ها خودشو بهتر در طول نمایش نشون میداد ، نکته بعدی اسم خیلیا اومد از جمله مرتضی عقیلی ، وثوقی، فردین و... علی رغم محدودیت ها میتونست بیشتر مشکلاتی که هنرمندان سینما باهاش درگیر بودن رو نشون بدیم، نکته دیگه نمایش و معرفی برخی فیلم های قدیمی خیلی خوب بود ولی انتظار داشتم بهتر از این ها معرفی بشه، اون پرده سفید هم میتونست بهتر باشه،
از قشنگی کار بازیگران بودن که علی رغم تسلط به متن تو متن محدود نبودن و شوخیها و حرفاهاشون با فضای واقعی در ارتباط بود، شروع و پایان کار رو دوست داشتم، آخرش هم خیلی خوب بود که هر کس باید در بهترین نقطه ممکن باشه و آرزو میکنم روزی برسه که همه در این خاک از بازیگران، اهالی موسیقی، دانشجویان، ... دیدن ادامه ›› سیاستمداران، مذهبی ها و همه و همه در جایگاه درستشون باشن و درکنار هم بخوبی زندگی کنیم، اععع علیییع منم اونجوری شدم، بذار خوب جا بیفتع😅
فقط اقا حسین پورکریمی اون عکس دسته جمعی رو برام تلگرام میکنی، ولی اقا پورکریمی عکس دسته جمعی رو برات تلگرام کنه خیلیییهعع واااععع😉
مخلص♥️

بله...این است هنر کلمات و نویسندگی....
خیلی خوشحالم که اخرین صندلی اخرین شب اجرا رو هر چند با تردید خریدم و این نمایش رو دیدم، فقط حیف که نمیشه به کسی معرفی کرد ، ای کاش باز هم ادامه داشت....
متن نمایش و داستان خیلی خوب بود.... غافلگیری اول عالی بود ولی انتظار داشتم غافلگیری های بعدی به سبک غافلگیری اول نباشه و پایان داستان هم خیلی حرفه ای تری باشه... البته عالی بود واقعا لذت بردم...
دم همتون گرم....

عالی....از دستش ندین... همین!!!

سلام و درود
من پنج شنبه تنها برا دیدن این نمایش رفتم، اول از همه وقتی نمایش برای تعداد کمی حدود سی نفر اجرا میشه برام لذت بخش بوده و بهم حس صمیمیت داد....
در کل دوست داشتم این کار رو ولی خوب، میشد رو داستان بیشتر کار کرد و برخی جاها پختگی بیشتری به جریان داستان داد... ب نظرم از مهمترین قسمت هر نمایش و اجرا، نحوه شروع و پایانشه.... اینجا هم در شروع، اشاره کوچیکی به مشکل اجاره نشینی داشت و این موضوع سریع تموم شد و میشد گیرا تر باشه.... در پایان هم به اون شخصیت نمیخورد که قاتل باشه، اگرچه تا حدودی قابل حدس بود.. مثلا میشد باز بمونه..... و.....
نظر دیگه ای هم داشتم اینکه به قول استاد حسین علیزاده با این مضمون که یک شاهکار هنری وقتی تموم میشه تازه شروع میشه....
یعنی وقتی تموم میشه تازه تاثیراتش و درگیری در ذهن افراد شروع میشه، اینجا هم من به عنوان یک پسر و مرد در جامعه چه حسی باید بعد از این نمایش داشتم؟ و یا به عنوان دختر و زن؟ چه چیزی قرار بوده با این نمایش بهم اضافه بشه؟ من این تاثیر رو دوست دارم و اگرچه تاثیر جالبی گرفتم ولی همچنان میشد این تاثیر پخته تر و عمیق تر باشه و.......
راستی ی جا وسط نمایش خانم حیدریان خیلی خوب بازی کردن.....
ادم حرفه ای در تئاتر نیستم ولی پیشنهاد دیدن میدم
مرسی ازتون🙃