سلام. من ماهی یکبار نمایشهای مختلف رو میبینم. چون برخی مخاطبین گفتن ایکاش تئاتر بین باشید تا نظر بدید به عنوان یه تئاتر دوست و تئاتر بین نظرمو میگم. مدتهاست کیفیت تئاتر شبیه قبل نیست و پایین اومده. اما اینکه سی صد رو صرفا یه کار لاکچری و دور از هنر بدونیم بسیار دور از انصافه. یه کنسرت نمایش باید چی داشته باشه تا نظرمونو جلب کنه؟؟ به دور از مساله تاخیر یکساعته در شروع، به نظر من میشه از این کار بسیار لذت برد. بانو دلنیا آرام رو قبلا در کار سی دیده بودم و دوباره دیدن و شنیدن صدای طلاااییشون کلی برام ارزش داشت. ضمن اینکه منطقا وقتی به فضای نشستن دقت کنیم خب واضحه جایی که شیب نداره ممکنه دیدرو مختل کنه. در فضاهای عقبتر که شیب وجود داره دید خیلی بهتره و پول کمتری هم دادید. دیدن هنرمندی اقای غفوریان، سهراب پورناظری، اجراهای متفاوت و دوست داشتنی رضا بهرام و تلاش تک تک اعضای تیم بسیار بزرگه سی صد ارزش وقت گذاشتن و هزینه کردن داره. حرکات نمایشی میتونست خیلی قویتر باشه اما بازهم قابل قبول بود. و موضوع کار در شرایط،فعلی ایران موضوع به جایی بود. دست مریزاد و خدا قوت به همشون