یک جایی می رسد که ادمی دست به خودکشی می زند...

نه اینکه یک نیغ بردارد رگش را بزند.

نه!

قید احساسش را می زند...


از: چارلز بوکوفسکی

سرخ می شوی وقتی می شنوی دوستت دارم

زرد می شوم وقتی می شنوم دوستش...داری

چهارشنبه سوری راه انداخته ایم

سرخی تو از من

زردی من از تو

همیشه من می سوزم...

و

همیشه تو می پری..

از: ناشناس

راستی دوستان چرا هم زمان و هم مبلغ نمایش با چیزی که اینجا نوشته متفاوته؟
من انتظار زمان 70 دقیقه رو داشتم اما کمتر از 45 دقیقه تمام شد!

اما در کل نمایش خوبی بود.

دگرگون ساختن آن چه در بیرون است، دشوارتر از دگرگون ساخنن چیزی است که در درون قرار دارد.


بریدا

از: پائولو کوئلیو

نه تو می مانی و نه اندوه

و نه هیچ یک از مردم این آبادی...

به حباب نگران لب یک رود قسم،

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،

غصه هم می گذرد،

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...

لحظه ها عریانند.

به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.



از: سهراب

عشق می تواند ما را به دوزخ یا به بهشت ببرد .اما همیشه ما را به جایی می برد .

باید آن را پذیرفت ....چون عشق خوراک هستی ماست .




کنار رود پیدرا نشستم و گریستم

از: پائولوکوئیلو

جوهر آفرینش مفرد است. و این جوهره، عشق نام دارد. عشق نیرویی است که ما را بار دیگر به یک دیگر می پیوندد تا تجربه ای را که در زندگی های متعدد و در مکان های متعدد جهان پراکنده شده است. باردگیر متراکم سازد.
ما مسؤول سراسر زمین هستیم، چرا که نمی دانیم بخش های دیگر ما که از آغاز زمان وجود ما را تشکیل می داده اند، اینک کجا هستند؛ اگر آن ها خوب باشند، ما نیز خوشبخت خواهیم بود. اگر بد باشند، هر چند نا هشیار، از بخشی از این درد، رتج خواهیم برد.
اما فراتر از هر چیز، مسؤول آن ایم که در هر زندگی دست کم یک بار، با بخش دیگر خود که در راه ما تجلی خواهد کرد، یگانه شویم. حتا اگر فقط برای چند لحظه باشد؛ چون این لحظات عشقی چنان عظیم به همراه خواهد داشت که بقیه روزگار ما را توجیه می کند.
"بریدا"

از: پائولو کوئلیو

خاموش چون باران بهاری در مرداب؛
اشک های من آرام
یر آستینم فرو می چکند
و او نمی شنود

از: انونوکوماچی

دو نفر که عاشق اند و عشق آن ها را به وحدتی عاطفی رسانده است؛ واجب نیست که هر دو صدای کبک، درخت نارون، حجاب برفی قله ی علم کوه، رنگ سرخ و بشقاب سفالی را دوست داشته باشند. اگر چنین حالتی پیش بیاید، باید گفت که یا عاشق زائد است یا معشوق. یکی کافیست.


از: نادر ابراهیمی

هیچکس وجود ندارد که نتواند بخش دیگر وجودش را ملاقات نکند.
در عشق هیچ خطری وجود ندارد و تو این را خواهی آموخت.
هزاران سال است که آدمیان یک دیگر را جستجو کرده اند و یک دیگر را یافته اند.
...

از: پائولو کوئلیو

یک بار باید عاشق دیگری شد
اما یک بار نباید زندگی کرد، و زندگی را نباید یک قطعه کامل غیر قابل تقسیم به اجزاء فرض کرد: یک گلدان، یک کوزه، یک کاسه...
نه...
زندگی به اجزاء بی شمار قابل تقسیم است که هر جزء، به تنهایی، زندگی ست.
هر واحد کوچک زندگی، زندگی است، و کل زندگی باز هم زندگی. چه کنیم که نام جزء و کل یکی ست؟
چه کنیم؟
اما اگر قرار باشد که ما فقط یک بار زندگی کنیم، زندگی چیزی بسیار زشت و مبتذل خواهد شد
همانطور که اگر دوبار عاشق شویم، عشق چیزی بی اعتبار و بی معنی می شود.

از: نادر ابراهیمی

سهم هر کس از زندگی به وسعت قلب مهربان اوست
بی شک تمام دنیا سهم توست

از: ناشناس

"رویا ملک شخصی من است."
از مال دنیا فقط همین را دارم و همین را می خواهم و آن را بسیار دوست میدارم و بیزارم از آنها که آگاهانه، رویاهای مرا پاره می کنند. من با رویا، به راه های خلاف نمی روم با رویا، شهوت نمی رانم. رویا، برای من یعنی پیوسته به سیر و سیاحت در گذشته رفتن، تصویر های لحظه های خاص از کف رفته ی باز نیامدنی را پیش چشم خیال آوردن و آن لحظه ها را ترمیم کردن، تصحیح کردن، و از نو ساختن... جبران خطا در ذهن، آماده سازی خویش برای آینده.

مردی در تبعید ابدی(ملاصدرا)


از: نادر ابراهیمی

همه ما تنها در جستجوی یک چیز در زندگی هستیم: که از آن لبریز شویم که بوسه ی یک نور را در قلب یخ زده مان دریافت کنیم، ملایمت عشقی فنا ناپذیر را تجربه کنیم. زنده بوده یعنی دیده شدن، یعنی ورود به نور نگاهی پر محبت: هیچ کس از این قانون مستثنی نیست. حتی خدا، خدایی که در حقیقت از هر قانونی مستثنی است، چرا که او حقیقت همه چیز است.

از: کریستین بوبن

از زرتشت پرسیدند زندگی خود را بر چه بنا کردی؟
گفت : چهار اصل
1- دانستم رزق مرا دیگری نمیخورد پس آرام شدم.
2- دانستم که خدا مرا میبیند پس حیا کردم.
3- دانستم که کار مرا دیگری انجام نمی دهد پس تلاش کردم
4- دانستم که پایان کارم مرگ است پس مهیا شدم.