هر گه که بر من آن بت عیار بگذرد
صد کاروان عالم اسرار بگذرد
مست شراب و خواب و جوانی و شاهدی
هر لحظه پیش مردم هشیار بگذرد
هر گه که بگذرد بکشد دوستان خویش
وین دوست منتظر که دگربار بگذرد
گفتم به گوشه‌ای بنشینم چو عاقلان
دیوانه‌ام کند چو پری وار بگذرد
.
گفتم دری ز خلق ببندم به روی خویش
دردیست در دلم که ز دیوار بگذرد
بازار حسن جمله خوبان شکسته‌ای
ره ... دیدن ادامه ›› نیست کز تو هیچ خریدار بگذرد
غایب مشو که عمر گران مایه ضایعست
الا دمی که در نظر یار بگذرد
آسایشست رنج کشیدن به بوی آنک
روزی طبیب بر سر بیمار بگذرد
ترسم که مست و عاشق و بی‌دل شود چو ما
گر محتسب به خانه خمار بگذرد
سعدی به خویشتن نتوان رفت سوی دوست
کان جا طریق نیست که اغیار بگذرد
.


از: سعدی

چه دلارام است، نام تو،
ای امید _ شیرین ترین واژه ی زیبای ما!
در شبی یلدا، تیره، سرد،آکنده از رنج،
تو برترین کیمیای حیاتی،
لیکن فقط کیمیایی ناتوان_
کیمیایی سترون، بس گران!
تو پادزهری، برای همه ی ناگواری ها_
اما، همانند قصری در هوا،
یا سرابی در برهوت،
که همواره تنها، در دوردست ها، وسوسه آفرین است!
با این وصف،
بی هیچ درنگ،
ما بتو، ایمان ... دیدن ادامه ›› می ورزیم!
راستی را که رؤیا ، درباره ی آینده ای زیبا،
درباره ی هماوایی جاوید انسانها؛
یک عشق، یک خانواده!؟
_ سرگرمی دلنشین، برای دوره ی خامی!
شکلاتی، تنقلی دلنشین، برای دوره ی کودکی!
ما، به بیهوده،
سر رسید عصری طلایی را، انتظار می کشیم_
عصری که در آن، نام تو _ای امید_تنها حاکم خواهد بود!
در گردش بیقرار روزگار،
تو ای امید، پیوسته درخشان ستاره ای!
و همواره دور، دورتر از دسترس انسانها!
دریغا که حتی اگر، روزگاری، آن عصر زرین فرا رسد،
پس از هزاران، هزاران هزار سال،
آنگاه انسانها، دوباره پیکار خواهند کرد،
ولی دیگر این بار، بنام تو، جنگ آغاز خواهند نمود،
در زیر پرچم ستاره ی امید!


از: استانیسلاو شولهوف

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

فرق ما با دیوانه ها در این است
که ما در اکثریت هستیم.

« میشل فوکو »

دوست دارم که یک شبه شصت سال را سپری کنم،
بعد بیایم و با عصایی در دست،
کنار خیابانی شلوغ منتظرت شوم،
تا تو بیایی،
مرا نشناسی،
ولی دستم را بگیری و از ازدحام ِ خیابان عبورم دهی!
(?)

گر چو فرهادم بتلخی جان برآید باک نیست
بس حکایت های شیرین باز میماند ز من...

در زبان فرانسه تفاوت میان دو واژه‌ی «درخود مانده» (autiste) و «هنرمند» (artiste) تنها یک حرف است نه بیشتر.

فرسودگی - کریستین بوبن