تو آوای خوش این مرثیه ای
تو پایان خوب این تعزیه ای

غیر ممکن ترین حالت هر چیزی تو

در پس گمراهی و بیراهی
این زندگی ام
روشن ترین نور امیدی تو

تو بمان
تو بتاب

نفس عشق را
هرلحظه
بر این جسم
سراسر خفته
تو بدم

آواز خوش
بودن را هر بار
در این زندگی پرتکرار
تو بخوان

تو بمان
تو بتاب

تمام این روزها آفتاب آمد
تابید
و رفت
ماه روشن شد
دوباره خاموش شد
و صبح آمد
و آفتاب دوباره برگشته بود
تمام این روزها دنیا در جریان بود
خیابان بود
آدم بود
ماشین بود
صدای بوق ماشین هم بود ...
تا بفهمم که چند ساعت خیره به درم
و چشم انتظار تویی که...
ای کاش بود !

به سکوت ادامه بده
همین سکوت بار همه چیز را به دوش می کشد
تو برای من تمام میشوی و
من برای تو ...
یک سکوت عمیق در پایان ماجرا
کلامی میان ما رد وبدل نمیشود
نه تو گلایه میکنی و نه من
نه تو یک "دوستت دارم " نثارم میکنی و نه من
همین سکوت بار همه چیز را به دوش میکشدو
قصه یمان را پایان میدهد
خودش هم تیتراژ پایان این نمایش بی حاصل خواهد شد
من و تو در گوشه ای نظاره گر خواهیم بود
تا پرده ها را بکشند
و دیگران برایمان دست بزنند

صبر کن! نرو !
هنوز تمام نشده حرفهای عاشقانه ام
هنوز به پایان نرسیده تپش قلبم بعد از اولین دیدارت!

صبر کن! بمان!
کمی هم مثل من باش
تو هم کمی نفس بکش کنار من
و در هوای من باش!

صدا کردنم ساده است مثل تکرار چند حرف 
تو تکرار کن و بخوان 
و تعبیر خواب های هر شبم باش

کوچ کن!
به مسیرهای تازه ...
و افق هایی که هنوز لذت گذشتن ار آن ها را تجربه نکرده ای.

کوچ کن !
به سرسبزی یک دنیای تازه ...
و نسیمی که هنوز نوازشش را بر گونه ات حس نکرده ای.

گذر کن !
از تمام خیابان هایی که ساعت ها بر روی آنها قدم زده ای.
از کوچه هایی که چشم بسته هم می توانی از میانشان عبور کنی.

گذر کن! ... دیدن ادامه ››
از این گوشه ی کوچک ِ این دنیای بزرگ
وقتی روزها هم خسته شده اند از تکرار کردنشان
کوه ها نام تورا فریاد می زنند
پژواکشان را بشنو
دنیا راه تازه ای را برایت رقم خواهد زد


آخ که چقد دلم برات تنگ بود تیوال عزیز :)

کار این روزهای من شده ...
قدم زدن زیر چتری که آنقدر بزرگ است
که نبودنت را به رخم می کشد ...!

تو به باغ می روی
ومن در کنار پنجره
به نگاه پژمرده گلهای اتاقم می نگرم

تو در دشت قدم می زنی
ومن در چهارسوی اتاقم
بارها و بارها دیوار را ملاقات میکنم

تو صعود می کنی به بلندای کوه ها
و هر بار پرنده ای را پرواز می دهی
و من در بام خانه ام
به دنبال موش های خوابیده و بی رمقی می گردم ... دیدن ادامه ››
تا همین زندگی نصفه و نیمه شان را هم ساقط کنم

تو هر شب زیر سقف ستارگان
هم صحبت می شوی با خدا
ومن هر شب گرم صحبت می شوم
با فروشنده ای تا ببینم نسیه دارد یا نه ؟!

وتو در آخر هم نشین با درختان باغ ، هم مسیر با پرندگان کوه و دشت
وهم صدا با خدایت ترک میکنی زمینش را
و به زیر خاک می روی

من هم ملاقات میکنم تورا
در زیر انبوهی از خاک در حالی که ترک کرده ام زمین را
با کوله باری از ندیدن ها ، نفهمیدن ها و حس نکردن ها
با سوالی مانده در ذهنم ...زندگی چه بود ؟!
و من چه بودم؟!!

تنم سکوت راه را می خورد ....
غذای من همین دو لقمه سلام و خداحافظ بود .....
...

بعد از مدتها در تیوال ...یعنی حس آرامش :)

مرزی می کشم دور خودم و خودت...
دنیا را خواست آب ببرد...
یا خواست به خواب برود ...
مهم نیست!
دستان تو تکیه گاه امن دنیای من است!

من در زندگی رویایی خودم
و تو در واقعیت از من دور
ولی من به همین نزدیکی ها در افکارم دلخوشم

در خلا نبود تو
در این احساس دور ولی نزدیک به من
من به روزهایی می اندیشم
که تورا به من می رساند

من به با تو بودن هایی فکر میکنم
که مرا به آرامش می رساند
آرامشی که حتی با خیال و رویای تو نیز کامل می شود

به ... دیدن ادامه ›› راستی...
چه روزی بود آن روز که مرا در هم شکستی؟
و خودت در بند بند وجودم نقش بستی

بعد از آن بود که من خود را در آینه با طرحی تازه نگریستم
و بعد ار آن بود که من عاشق شدم
عاشق آینه ای که هر روز تورا به من هدیه می کرد

من تنها با رویایی از تو عاشق بودم
و واقعیت چیز دیگری بود
و من با چشمان بسته
تنها به دنیای خیالی خود می نگریستم
بدون این که بدانم در دنیای من فقط من هستم و من

ولی من دوست دارم نادان بمانم
دوست دارم این ندانسته هارا
وقتی که به من اجازه لبخند می دهد
وقتی که می توانم عاشق باشم

حتی یک عاشق خیالی...

باد شدیدی می وزد
و پرنده ای در همین حوالی
که گویی مسیرش را گم کرده ...
دور خود می چرخد

و حالا باد هم کمکش می کند...
تا راحت تر مسیرش را از دست بدهد!

می پندارم به نداشته هایم
به آنچه که در رویای آن
شب ها را تا صبح گذراندم
به دغدغه های دوران کودکی ام
به خیالبافی هایم وقتی که فقط به اندازه یک رویا بزرگ بودم
...
می اندیشم به آنچه هستم
آنچه که اکنون حتی یک خیال هم ندارد
می پندارم به روزهایی که طی می شوند
به دور شدنم از یک من
به رد شدنم از یک کودک و لگدمال کردن رویا ... دیدن ادامه ›› های شاعرانه اش
و به چرخیدنم روی یک تکرار
...
می اندیشم به آنچه که تبدیل شده ام به آن
تنی که تنها دو پا دارد برای رفتن
به مقصد نداشته ام
به رفتن هایم و برگشتم به سر خط
به منی که اکنون در میان حرف های استاد ریاضیم
شعر هایم را ورق می زنم

باران می بارد...
قطره های باران
روی شیروانی خانه
صدای چک چک آب روی حیاط
بوی خوش تازگی گلها
و کودکی که زیر باران قدم می زند
و دعوت میکند باران را به مهمانی کوچکش...

باران میبارد ...
ریزش باران روی چترهای کوچک و بزرگ
عابری زیر سقف یک خانه پنهان شده است
تا مبادا قطره های باران لحظه ای بر شانه هایش جا خوش کند


و من چترم را در می آورم
سریع تر از قبل به مسیرم ادامه می دهم
تا فرار کنم از بارانی که یک روز مهمان من هم بود

نمیدونم اسمشو چی میشه گذاشت..ترانه یا... شایدم هیچ اسمی...
میدونم که پر از اشکاله ...ولی امیدوارم بخونید و نظراتتونو به من بدید ...ممنون...


منتظرم...منتظر حضور تو
تا که قدم بذاری باز، تو باغچه کوچیک من
رد بشی از کنار من...
پشت سرم بمونیو...چشمامو روهم بذارم
بری تو باز یه جای دور
منم بیام یواشکی ، دور حیاط بچرخمو
پا بذارم رو جای پات
دنبال کنم نشونیات!
صدات ... دیدن ادامه ›› کنم ، تو نشنوی ! جوابمم حتی ندی!
برم یه گوشه بشینم ،چشم بدوزم به ردّ پات
دوباره باز مثل قدیم منتظرت بمونمو... تو باز نُیای
خط بزنم روی دیوار روزای بی تو بودنو
پنهون کنم من از همه چشم انتظارت موندنو
نهال سبز باغچمون، حالا دیگه بزرگ شده ،
سایه شده روی سرم..
اما هنوز نیومدی تا آب بدیمش ما با هم !

هر روز میگذرد و منم و این جمله
که امروز شروع دوباره من است ...

و شب میشود
و تکرار روزهای آشفته گذشته من....