برای نخستین‌بار با انگیزه‌ی تماشای بازی کامران تفتی پا به سالن نمایش * رام کردنِ اسب چوبی* گذاشتم، اما آنچه مرا غافلگیر کرد، بازی درخشان و خیره‌کننده‌ی مصطفی ساسانی بود. حضور او در صحنه‌ ، آن‌چنان پرقدرت و مسلط بود که توجه مخاطب را بی‌وقفه به خود معطوف می‌کرد.

چنان شوکه شدم که برای بار دوم، این‌بار صرفاً برای تماشای هنرنمایی او، بلیت نمایش را تهیه کردم. ساسانی در این اجرا نه‌تنها بازی تکراری ارائه نداد، بلکه با نوانس‌های ظریف و کنترل‌شده‌ی بازیگری‌اش، در لایه‌های مختلفِ شخصیت فرو رفت و عملاً بار اجرایی نمایش را با مهارت بر دوش کشید.
در قیاس با بازی کامران تفتی، ساسانی بی‌تردید با دقت و ظرافتی مثال‌زدنی، تعادل صحنه را حفظ کرد و همچون بازیگری ورزیده، نمایش را بر نوک انگشتانش چرخاند. اگر فرصتی دست دهد، قطعاً برای سومین‌بار نیز به تماشای این اجرا خواهم نشست، چرا که این کیفیت از بازیگری، تکرارنشدنی‌ست.

جناب رازانی بزرگوار، هنرمند و خوش برخورد ، انتخاب‌های هوشمندانه‌ی شما در چینش گروه بازیگران ستودنی‌ست..افزون بر آن، کارگردانی شما در این اثر، با درکی مفهوم از ریتم، میزانسن و فضاسازی، نمایش منسجم و نفسگیر را شکل داده است. شما با نگاهی جسور و دقیق، موفق شده اید اثری برگرفته از یک کمدی کلاسیک ... دیدن ادامه ›› فرانسوی را به اجرای بومی، زنده و دلنشین تبدیل کنید. هدایت بازیگران و کنترل صحنه‌ها، آن‌قدر حرفه‌ای و روان انجام می‌شود که تماشاگر نه‌تنها با داستان، بلکه با اجرا هم وارد گفت‌وگویی درونی می‌شود.خسته نباشید.

بازی ها کلیشه ای نبود ! بازیگران زور نمی‌زدند که تماشاچیان ررو بخندونند. کار بسیار قوی ای بود . هرچند در دنیای ما ، هنر و هنرمند واقعی هیچوقت دیده نخواهد شد ... لذت بردم . خسته نباشید .

خیلی کار خوب و پر معنی ای بود .