سلام...اولا جناب تاتر مستقل والا همه چیز پول نیست!همون اتفاق زندگی در تاتر رو باز امشب دیدم آخه خارج از ظرفیت چندتا؟به چه قیمتی؟ و آیا به این فکر کردین اگه کوچکترین اتفاق ناگواری بیفته این جمعیت چطوری از یه در یک متری میتونن خارج شن!!
دوم با احترام ویژه به دو بازیگر درجه یک نمیدونم چرا اینقدر زود دوباره این کار باز اجرا شد...همین فاصله کم اجرا سال گذشته به غیر از تکراری شدن هنر بازیگرانی که میتونستن هنر خودشون رو در یک کار دیگه محک بزنن و با توجه به فشاری که حین اجرا کاملا محسوس هست فک کنم نیاز به ریکاوری یک ماهه دارن تا به شرایط نرمال برگردن به نظرم میتونست به این زودی شاهد اجرای دوباره سیزیف نباشیم...
پینوشت:به شخصه زندگی در تاتر رو بیشتر دوست داشتم

سالمندان را دوست داشتم
اما سالمندی را نه
پیری همه چیز را از آدم میگرفت
از حافظه گرفته تا قوای جنسی
میدانی که دیگر آخر خطی
فعل هایت همه ماضی میشوند
تقریبا مانند میزبانی هستی که دوست دارد آزاد باشد
اما در عین حال میداند که به زودی کسی زنگ در را خواهد زد
منتظر مرگ بودن
بدتر از خود مرگ است...
چارلز بوکفسکی

نمایشنامه‌های این نویسنده همگی مستقیم و غیرمستقیم بازتاب‌دهندة خلاقیت، خصوصیات، پسندها، دیدگاه‌ها، جهان‌بینی و نگرش او به زیستن است. حتی بازتاب دوره‌های پرتلاطم و پر حادثة زندگی او را در آثارش می‌توان یافت. این نمایشنامه نمایشی است وهمی با موضوع موجودیت انسان. به نوعی استعاری این سؤال را بر می‌انگیزد که تا چه اندازه خودمان مطابقت داریم با خودمان؛ در واقع تا چه اندازه به‌عنوان انسان وجود داریم. برای مثال... دو نفر به طور متناوب زندگی خود را با یکدیگر عوض می‌کنند؛ سرنوشتشان را به گونه‌ای تناوبی به یکدیگر می‌دهند. مردی عاشقانه خودش به خودش حسودی می‌کند. در هتلی مهمان است که کسی به وجودش واکنش نشان نمی‌دهد، بنابراین از خود می‌پرسد: «حتما نیستم! واقعا وجود دارم یا این‌که فقط نوعی شبح هستم؟» همگان فردی را به‌رغم اعتراض جدی‌اش کاملاً به‌جای فرد دیگری می‌خوانند و او آن را به‌عنوان امری مسلم می‌پذیرد که هر بار انسان دیگری است...
امشب دیدم و به نظر من کارگردانی، گریم و طراحی صحنه و موسیقی خیلی خوب...بازی بازیگران یکدست و تمیز...کشش داستان متوسط با توجه به اینکه یکی از سخت ترین کارها ترجمه کتاب های واسلاو هاول و ذهن خوانی نویسنده ست و مسلم برای کسی که پیش زمینه نداشته باشه شاید سخت باشه
و در آخر صندلی های تآتر باران مثل همیشه افتضاح!!

اولین اجرا...
خیلی دوست دارم بدونم کارگردان محترم چقدر به متن اصلی وفادار بودن ولی ایده ای ناب که متاسفانه با شلختگی صحنه ، نور ، صدا ، افکت ، و.... ابتر میمونه
البته شاید ناهماهنگی شب اول اجرا باعث این شلختگی بود ولی کاری که قراره متفاوت باشه به خصوص این سبک باید خیلی بیشتر به ریزه کاری ها توجه بشه نه اینکه از اول بلیطی که میفروشین سمت چپ سالن رو پوشش بده و شما مجبور شین تماشاگر رو به سمت راست هدایت کنید و عدم هماهنگی نور و نویز صدا و خاموش شدن اسکرین حین اجرا و شلوغی اطراف صحنه که کاملا ملموس تمرکز تماشاگر رو از بین میبره...
با اینحال بازی بازیگران رو دوست داشتم ولی ای کاش گاهی بیشتر خرج کار کنیم

آقارضا بهبودی عزیز...جناب کورش سلیمانی...نوید یک کار متفاوت...جمعه می بینمتون