الناز مغاره عابد فعال هنری

چه لذتی از این بالاتر که نمایشی رو نظاره گر باشی که متوجه گذشت زمان نشی و حتی دلت بخواد زمان متوقف بشه و تو بمونی توی همون نمایش و زنده زنده زیست کنی اتفاقات رو?
جدا از جنبش و شورو حالی که تو تک تک سلول هام احساس میکردم، نمایش لحظه های نابی داشت که وصف نشدنی اند…
اجرای فوق العاده، صحنه جذاب، اتفافات غیر منتظره و از همه مهم تر این حس که وقتی از درب سالن خارج میشی همچنان اسیر اتفاقات و تک تک حرف ها و بازی های توی سالن اجرایی???
دم همتون گرم، دم کهبد تاراج گرمتر و خداروشکر که تو زمانه ای زیست میکنم که همچون شماهایی هستین??