بنابراین اگر کسی خنده اش می گیرد باید بخندد و اگر هم کسی گریه اش می گیرد باید راحت باشد و بگرید. این فرهنگ صحیح تئاتر دیدن نیست که ما بخواهیم به خاطر خوش آمد یا نا خوش آمد سایر تماشاگران احساسات خود را هنگام تماشای تئاتر سرکوب کنیم. می توانید این را از استادان تئاتر نیز بپرسید.

قرار نیست ما احساساتمون رو هنگام تماشای تئاتر سرکوب کنیم. اما پسندیده هم نیست که ابراز احساساتمون موجب آزار و ناراحتی سایر تماشاگران بشه.
و تعریفی هم که از تئاتر ارائه دادید (که مکان تخلیه روحی و عاطفی تماشاگره)، تنها در مورد تئاتر کمدی میتونه درست باشه.

در تئاتری هم که تراژدی است تخلیه روحی و عاطفی صورت می گیرد بهرنگ عزیز. چرا فقط کمدی؟ گریستن هم جزو احساسات است. حتی شاید بتوان گفت حسی است از خندیدن نیز عمیق تر. چنانکه اصولا کاتارسیس همواره با آثار تراژیک بیشتر رخ می دهد.

بله موافقم. اما مشکل اینجاست که هستند کسانی که در تئاترهای تراژدی هم قاه قاه میخندند، و این خنده ها به شدت آزاردهندست جناب عمرانی. گریستن در برخی تئاترهای تراژیک که گفتید، مزاحمتی برای هیچ کس ایجاد نمیکنه، مگه اون هم تبدیل به شیون و زاری بلند بشه!
اون چیزی که خیلی از دوستان در مورد اجرای مرد بالشی در ارسباران متذکر شدند هم خنده های بیجا و آزار دهنده بود، در صحنه هایی که اصلا موقعیت خنده داری نداشتند. وگرنه صحنه هایی که واقعا بیانی از طنز داشتند (که نقش اعظم بار اون هم بر دوش توپولسکی بود) بعید میدونم کسی باشه که نخندیده باشه یا حداقل خنده بر لبانش نیومده باشه.

بله اگر قرار باشد خندۀ بیجا آن هم به قصد بر هم زدن و آسیب عامدانه به نمایشی وارد کردن باشد البته صحیح نیست.