(و شکل راه رفتنِ تو معنای مثنوی است …).
چقدر خوب شد نشستم به دیدن این نمایش؛ “تماماً عاشقانه”
اگر تو زندگی فقط یکبار از دست دادن رو با تمام وجود حس کرده باشی؛ این نمایش بغض گلوتو می شکنه.. بارها و بارها..
اجرای موسیقی..؛ فضای نمایش..؛ حس و دو تا از بازی ها عالی و کامل بودند اما چیزی که به نظر من جای خالیش خیلییی احساس میشد “مفهوم اجتماعی” بود.. من فکر میکنم این کار جا برای این مفاهیم زیاد داشت؛ خیلی زیاد،.!
این کار میتونست تک بعدی نباشه؛ میتونست خیلی کامل تر باشه..؛ میتونست بیشتر دلمونو بشکنه..؛
که حیف..!
اما ممنون🤍