...I don't know
2. ...I don't know too
.....
...I want to know
BUT
2. ...I don't wanna know

بازی های بسیار خوب تا جایی که به نظرم اگر نمایش از این دو بازیگر مسلط و اجرای با دل و جونشون (شناختی از آقای زارعی نداشتم اما بازی ایمان ... دیدن ادامه ›› صیاد برهانی رو قبلا دیده بودم و همیشه فوق العاده بوده، مسلط بر بدنش و غرق شده در نقش) بهره نمی برد شاید نمایش انقدر نمره بالایی نمی گرفت، متن در کنار ایده ی جالب اما بسیار دلخراشی که داشت، گاف هایی هم داشت و سلیقه من نبود.
پ.ن: وقتی چند سال پیش خبر بسته شدن تئاتر مستقل رو شنیدم خیلی ناراحت شدم، چون خاطرات خیلی خوبی ازش داشتم و در کنار "سیزیف" دو تا از بهترین نمایش های عمرم رو در اونجا دیده بودم: اولین نمایش "زندگی در تئاتر" عزیزم بود، و آخرین اجرا هم "لانچر ۵" فوق العاده و فراموش نشدنی. اما امشب در بدو ورود به جایی که قبلا انقدر دوستش داشتم با بلوک سیمانی مواجه شدم و بعد هم با مکانی که بیشتر من رو یاد سریال The Bear انداخت با جایی که برای کسب درآمد بیشتر تغییر کاربری داده بود و انگار به الاجبار سالن نمایش رو در خودش جای داده و شاید وصله ناجوری در اون مکان بود، حتی نام مکان (کاخ هنر) هم خیلی با واقعیت قرابتی نداشت هر چند که میشه گفت آدم رو یاد کاخ های رو به ویرانی .می انداخت با فضایی دارک و مملو از دود همراه با احساس خفگی. امیدوار بودم دیدن ایمان و میر سعید عزیز خاطره خوش و فراموش نشدنی زندگی در تئاتر رو دوباره در من زنده کنه اما...