من اجرای ورژن اخیر رو دیشب دیدم و علیرغم ذهنیتی که از نارنیا داشتم باید بگم که بشدت سوپرایز شدم از این هه تغییر در شیوه کارگردانی و اجرا. نمایش بشدت شخصیت پردازی دقیق و درستی با توجه به تعداد زیاد پرسوناژها داشت که براحتی قابل تشخیص و تاویل داشت که هرکدوم نماینده و سمبل افراد جامعه یا حتی گونه ای از انسان بودند که در یک اجرای با میزانسنهای خلاقانه توانستند در تایم درست و بدون اضافه گویی حرف و پیام خودشون رو بدند. درسته که جدیدا (همانند نمایش ریچارد و چند کار دیگه) مقصر و مسوول ایجاد این فاجعه رو بیشتر مردم میدونند و نورافکن رو روی تماشاگران می اندازند که بنظرم یکم شعاری و یکسونگرانه است ولی حداقل میزان شعاردهی در این نمایش دز کمتری نسبت به بقیه کارها داشت و قابل تحمل تر بود.
من بشدت از خلاقیت انتهای نمایش( منظورم حضور بازیگر سمعکی در کریدور بیرونی) است خوشم اومد و ضربه و چک اساسی بود که تا ساعتها بعد از اتمام نمایش گونه و صورتم رو نوازش میکرد.
4 از 5