«ناگفته ها»؟؟؟
لطفا برای نمونه بگید نمایش کدوم ناگفته رو نشون داد؟

منظورتونو نمیفهمم جناب سردلی؟ هر کسی به فراخور دانش و ادراکش بعد از دیدن یا خواندن یک اثر دچار احساسات خاصی میشه یا نوعی فضای مخصوص به اون اثر رو تجربه میکنه، بنظر من کارگردان این نمایش عامدانه از داستانگویی دوری کرده و احساسات جاری خودشون رو به ما نشون داده بودند چیزی شبیه هنر مفهومی در سبکهای نقاشی که از کپی مو به موی سوژه به نمایش اثر سوژه بر ذهن خالق اثر میرسیم

در ضمن جناب سردلی شما حتما بروشور نمایش رو دیدید آیا بجز کلماتی نامشخص و اشکالی نامفهوم و خط خطی هایی کج و معوج چیزی در آن پیدا میکنید؟ بنظرتون اکر ناگفتنی ها گفتنی بود مونولوگ اول نمایش با این موضوع که یکسال است دنبال قلم و کاغذ میگردم اما الان که دارم چیزی نیست که بخوام بنویسم بجز سه قطره خون ، شروع میشد؟؟ صادق یکی از اسطوره های داستانویسی و کارگردان این اثر که به گفته خودشون سالها با این داستانها و دنیای انها زندگی کردند ترجیح دادند که روایتشون از سه قطره خون مبهم و مالیخولیایی باشه ، منم همینطور ترجیح میدم

عزیز، با احترام، حرفتون چه ربطی به سوال من داشت؟
اینکه به قول شما از داستان گویی دوری کرده مشکلی برای من ایجاد نکرد، گرچه به نظر من نمایش روایت ساده و پوست‌کنده ای کرده بود و پیچشی هم بر متن هدایت نیفزوده بود، خط خطی هایی (داخل بروشور منظورم نیست، مجاز از نوع اجرا گرفتم)هم که می‌فرمایید، به گمان من، گاهی حاکی از سردرگمی بازیگر ها بود که به خصوص در داستان اول، زیادی توی هم توی هم بودن و یه جور شلوغیِ هدایت نشده داشتن و نه خط‌خطی عمدی. اما خب، گاهی هم حق با شماست، حساب‌شده بود.
به نظر من تنها و تنها در بازنمایی فضای حاکم بر کتاب سه قطره خون موفق عمل شده بود و مالیخولیایی ش -چنان ک اشاره کردید-رو نشون داد. ولی «مبهم»؟ ابدا! برای من که بیش از ده سال از خواندن سه قطره خون میگذره، هیچ ابهامی وجود نداشت. نوعی انتخابی روایت، گرچه کاملا خطی نبود، ولی ... دیدن ادامه ›› به مدد هم‌گویی ها - که گاه مثل راوی و گاه مثل یار کمکی عمل میکردن- هیچ ابهام و پیچیدگی ای نداشت، یا دست کم ، دقیقا همان ابهاماتی رو نمایش میداد که در متن هدایت هم بود.
به گمان من، شما گاه موفقیت هدایت رو به پای کارگردان گذاشتید(در پست خودتون). من خودم از کسی که ادعا میکنه سالهاست در فکر اجرای کارهای هدایت بوده، بیشتر انتظار داشتم. خیلی خیلی بیشتر.


اما سوال من از شما این بود که فرمودین «ناگفته ها» رو نشون داده، کدام ناگفته رو نشون داده؟ تنها در دو سه داستان، مفهوم طنز و گاه یک جور اقدام برشت‌وار اضافه کرده، اونجا که بعضی بازیگر ها یک بازیگر رو تصحیص میکنن و میگن صادق هدایت گفته فلان، که البته به نظر من لزومی نداشت و به فضای نمایش خدشه وارد میکرد.
سوال من درباره ی اون ناگفته ی شما بود، وگرنه شما مختارید بپسندید یا خیر، والسلام.

دوست خوبم سوال شما در مورد جزییات است اما پاسخ من در مورد کلیات صادق و آثارش است، منظور من از ناگفته مثلا بخشی از داستان یا دادن کلیدی برای حل معما نیست بلکه عرض میکنم صادق در پس هر داستانش و درکل همه آثارش منتقد شدید وضع موجود اخلاقی و علی الخصوص مذهب جامعه اش بوده و این بن مایه و این علت پریشانی از سه قطره خون تا داش اکل یا حاجی اقا و بوف کور با داستانهای گوناگون به ما عرضه شده اما ماهیت انتقادی چرایی اعتراضهای دایمی صادق انچیزی است که در کلیت این نمایش باید به ان رسید
https://dreammind.blogsky.com/1391/10/14/post-62/
لطفا داستانک بالا رو مد نظر قرار بدید شاید بهتر از بنده توضیح داده باسد