"من کسیم که شاید شما هفته‌ای یک بار از کنارش رد می‌شید"
کسی که این حرف رو می‌زنه "من" براش معنی "ما" داره چون اگه این نبود بخش زیادی از زمان ۷۰دقیقه‌ایش برای گفتن از خودش رو صرف گفتن از مشکلات "آبجی"هاش نمی‌کرد.
و هرچی بیشتر نگاه می‌کردم به حرکات و حالت‌های چهره‌ی کسی اگر با چشم بسته، فقط صدای پاشنه‌ی کفش و لحن حرف زدنش رو میشنیدم هیچی راجع‌بهش عجیب نبود، بیشتر می‌فهمیدم که چقدر این جمله درسته؛
ما در بهترین حالت از کنار این آدما فقط رد می‌شیم.