یه تئاتر ایرونی تمام عیار، ساده و بی‌ادعا؛ هرچند نمایش کاملی نبود (نحوه پایان) و داستان کمی تکراری! اما کار خوش ریتمی هست که میشه برای ساعتی از هیاهوی شهر دور شد و از یه نمایش روان و شاد لذت برد. به نظر من یه کار متوسط رو به بالا (مثلا 7 از 10) که نقطه قوتش یکدست بودن کل پکیج و گروه بود.

پیشنهاد میکنم این چند اجرای آخر رو از دست ندید، مطمئن هستم لذت میبرین و با لبخند از سالن خارج خواهید شد. ضمنا قیمت بلیط بطرز عجیبی ارزون و خیلی خیلی پایین هست. از قیمت یه ساندویچ فلافل تو همون خیابون حسن‌آباد ارزونتر!! البته نمیدونم واقعا باید برای این موضوع خوشحال شد یا ناراحت. تازه با تخفیفی که این چند اجرای آخر بهش خورده، تقریبا مجانی هست. دقیقا پول یدونه بستنی (یا دو تا پفک) تو پارک مقابل (پارک شهر)!

به هرحال خدا قوت به تمامی اعضا گروه و به امید دیدن کارهای جدید از شما عزیزان 🥂🤟

تلفیق زیبایی از درام و موسیقی بر بستر کمدی؛
که تونست فقط با یک پیانو و صد البته اجرای قدرتمند بازیگران، حس خوبی رو بسازه و به مخاطبش منتقل کنه. هرچند شاید درام ‌کار به اندازه کمدی اون قوی نبود اما دلنشینی اون باعث شد پیام نمایش غیرمستقیم و خیلی ظریف به تماشاگران برسه.
"جوهر هنر همیشه زنده میمونه و حتی در سیاه¬ترین ایام هم، روح انسان رو تازه و امیدوار نگه میداره."
آقای بهزاد عبدی درکنار موسیقی و آهنگسازی؛ توانمدی خودشون در نویسندگی و کارگردانی رو هم نشون دادن.

دست مریزاد و خسته نباشید به همه اعضاء گروه 🥂

اجرای پنجشنبه گذشته نمایش رو دیدم. با نظر دوستانی که متن رو ضعیف میدونستن موافق هستم. به نظر من هم هرچند که انتخاب موضوع خوب بود اما متن کیفیت و قدرت لازم رو نداشت، بخصوص تو نیمه اول نمایش که ریتم کند اون هم مزید بر علت شده بود. از طرفی نحوه استفاده از المان‌های مربوط به مرگ زن نمایش اصلا گویا نبود و منظور نویسنده اثر رو منتقل نمی‌کرد.
اما از نقاط قوت نمایش هم میتونم به بازی آقای مرتضی کوهی اشاره کنم که روان و خلاقانه بود؛ و همچنین دکور ساده و جالب نمایش بخصوص دوش حمام و اتفاقات پیرامون اون.

در پایان تشکر و خسته نباشید به تمامی اعضا گروه منجمله نویسنده، کارگردان، بازیگران و ...

اجرای پنجشنبه شب رو تو تماشاخانه ایران‌شهر دیدم. از نگاه من نمایش عالی نبود، ولی انصافا ایراد بزرگی هم نمیشه ازش گرفت و تو چارچوب خودش از متوسط بالاتر بود. ایده داستان (چالش‌های خانه اشتراکی) تازه بود، اما برای پخته‌تر شدن خیلی جای کار بیشتری داره. از نقاط قوت نمایش باید به بازی آقای کرامتی (مثل همیشه عالی و دلنشین) و بازی خوب خانم آیسان حداد اشاره کنم. این نمایش لیاقت این رو داره که هر شب ظرفیت تمام سالن رو کامل کنه. عرض خسته نباشی و خدا قوت به همه گروه 🌹🌹🌹