جناب کوشکی! من در تحیرم که چه دغدغه هایی توی ذهن شما میگذره که تونستین همچین نمایشنامه ای بنویسین و به اجرا دربیارین! این نمایش علیرغم اینکه کاملا می دونستم برام سردرد میاره، با اختلاف یکی از بهترین نمایش هایی بود که دیدم! به خصوص ازین جهت که نمایشنامه اقتباسی نبود و خب تماماً تفکر و دغدغه های کارگردان رو ریخت روی دایره! به عریان ترین شکل ممکن تمام کثافت کاری های بشر به اسم دین، به اسم تعصب، به اسم عشق و به اسم انسان بودن رو در قالب یه کار قوی با این همه بازیگر که اکثراً تازه کار بودن بردین روی صحنه و من واقعا بهتون تبریک می گم!
از اون نمایش هایی که بعدش نمی دونی چطوری توصیفش کنی!

ازین نمایش نمیشه گذشت و حرفی نزد؛ توی یه گوشه ازین شهر، توی یه سالن خیلی ساده و معمولی، چنتا ستاره دارن یه شاهکارو رو صحنه میبرن به اسم «زندگی در تئاتر» ، ازون نمایش هایی که موقع دیدنش همزمان می خندی و گریه می کنی! ازونایی که با دیدنش به خودت میگی: هی ! زندگی هنوزم یه چیزای‌ خوبی داره! از اینکه انقدر هنرمندین ممنونم!

نمایش رو دوست داشتم اما نه در حد و اندازه ی ماتریوشکا!
به نظرم بازی رضا بهبودی بسیار درخشنده بود و دیدنی و البته شاید به خاطر جذابیت بیشتر نقش شون بود که به نظرم بهتر از پارسا پیروزفر اومد بازی شون.
نمایش یه کم ریتم کندی داشت اما یهو تموم شد و خب، آدمو به فکر فرو می برد

دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد
بعد از کتابش، حالا نمایش عالی و بی تکلف، با یه میزانسن فوق العاده و حرفه ای

با این که فیلمش رو دیده بودم، اما نمی شد ازش گذشت! و البته باید اعتراف کنم که شاید خیلی وقتا یه نمایشنامه باید همون نمایشنامه باقی بمونه تا زیبایی خودش رو نشون بده! حتی اگه "رومن پولانسکی" اونو بسازه! به نظر من این نمایش فوق العاده بود و واقعا از جناب علی سرابی غیر از این انتظار نمیشه داشت! با اینکه انتهای سالن نشسته بودم و با وجود مشکلات همیشگی سالن شهرزاد، بازم صدای بازیگرا به وضوح میومد و شاهد یه اجرای هنرمندانه بودم!
فقط یه جاهای صدای خانم بنی آدم انگار ضعیف بود و درست شنیده نمی شد که خب فکر کنم به خاطر تون صداشونه
ستاره پسیانی هم با اینکه واقعا بازیش رو می پسندم اما تو این نمایش حس کردم صد درصدش رو به اجرا نذاشته!