بخش سوم
⭕️ البته نمایش برخی زیبایی های بصری هم دارد از جمله طراحی لباس خوب و کارگردانی و بازی اشخاص بازی در صحنه رقص دختران در پس توری آویخته که نمایشی هوشمندانه از سانسور و محدودیت های مذهبی است که بر کار اعمال شده است. بازگشت به بشور و بسابی ابتدایی اثر در انتهای آن از نقاط قوت اثر است و نشان از بی اثری تلاش های زنان و دختران در تغییر سرنوشت خودشان در عصر قجری و امید به تکرار تلاش های در اعصار بعدی است. در واقع حس مایوسانه اثر با این آغاز و این پایان بیشتر به مخاطب تحمیل می شود، گرچه خروج تک تک دختران از بازی در این صحنه پایانی، آغازی بر این حرکت و تغییر سرنوشت را تداعی می کند که سجادی با هنرمندی خاصی آن را در ذهن مخاطب بازآفرینی کرده است.
کاش ماهسون سجادی رویکرد بها دادن به تلاش زنان و دختران این سرزمین در بازیابی هویت زنانه و ارزشمندی خود را بیشتر پررنگ می کرد و به جعل روایت ها برای قصد و نیت خاص نمی پرداخت که اگر سیدماهسون چنین می کرد نمایش مجلس مرداد پایان زیباتری می یافت. برای فهم بهتر قصد و نیت سید بهتر است به دیالوگ های ابتدائی دختران بپردازم که در آن قصد پاک کردن عرق مردان غریبه را از کف خانه دارند! چیزی که نه در عرف آن زمان و نه در واقعیت ساری و جاری عهد قجری وجود نداشته است. این که سیدماهسون سجادی چنین روایت می کند نشان می دهد که او بشدت فمنیست محور است! ماهسون بهتر است بداند که فمنیست ها در یکی از موج های چهارگانه حرکت فرهنگی، سیاسی و اجتماعی خود حتی معتقد بودند باید مرغ ها را از خروس ها جدا کرد! وقتی او ابن گونه زنان را مستاصل و بیچاره روایت می کند نه این که در عهد قجری چنین نبوده که بوده و اساسا" در دوره قاجار زنان محلی از اعراب نداشتند حتی در دوره پهلوی اول هم تا زمان کشف حجاب رصاخانی زنان در هیچ فعالیت عمده حضور نداشته و تنها تک و توکی حرکت در قالب تاسیس مدرسه دوشیزگان و بعدها دبستان ناموس در عهد قاجار توسط معدود زنان نوگرا و نواندیش رخ داده ... دیدن ادامه ›› است لذا تاکید او بر این تلاش های واقعی بیشتر از ان که در خدمت اثر باشد به جعل روایت و وقایع تاریخی برای رساندن یک پیام و معنای خاص که البته آن هم به واسطه ضعف عمومی بازی ابتر مانده است، پرداخت. کاش سید ماهسون جای آینه را بالای طاقچه و جای گیوه را پشت در قرار داده بود! کاش آیلار تفنگ به دست توسط عناصر ضدوطن شهید می شد تا این خانواده خون مبارزی دیگر را از طبقه زنان و دختران این سرزمین به مام وطن تقدیم کرده بود. کاش فرخروئی در کار نبود.
کاش سیدماهسون حداقل به ترتیب پادشاهی شاهان قاجار توجه بیشتری می کرد. ما آقامحمدخان، فتحعلی‌شاه، محمدشاه، ناصرالدین‌شاه، مظفرالدین‌شاه، محمدعلی‌شاه و احمدشاه دودمان قجری را از سال ۱۱۷۴ تا ۱۳۰۴ هجری شمسی به عنوان حاکم بر ایران می شناسیم، اما ماهسون حتی این سیر تاریخی را هم برهم زده است.

⭕️ اما نقطه قوت اصلی و فراموش ناشدنی این نمایش همخوانی پایانی اثر به همراه تماشاگران از تصنیف زیبای از خون جوانان وطن لاله دمیده است که من البته به سختی می توانم نبود ارتباط معنادار آن را با اتفاقات آعازین سال های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ در ذهنم تداعی نکنم چون در این اثر عادت داده شده ام که چنین برساخت های ذهنی ای را به واسطه خواست کارگردان در ذهنم بسازم و نتیجه هم بگیرم.

⭕️ در مسیر مبارزه زنان ایران برای احقاق حقوق زیرپاگذاشته شده شان در دوره قاجار و پهلوی اشخاص زیادی زحمت کشیده اند. درک می کنم چرا سیدماهسون حرفی از زرین تاج قزوینی در این اثر نیاورده زیرا او در واقع طاهره قره العین است که چادر از سر کشید و به مبارزه با روحانیت پرداخت، این که از رفیق مریم فیروز به عنوان رئیس تشکیلات زنان ایران هم یاد نکرده برایم قابل پذیرش است اما این که فخر آفاق پارسا مادر فرخ رو را فراموش کند و تلاش های آن یکی را جای این یکی بنشاند و در اثر از فرخرو یاد کند، برایم صعب و دشوار است که نیت خوبی برایش پذیرفته شود.
حتی عصبانیت آشکار تنی چند از بازیگران دختر اثر در وصف مسایلی که بر زنان رفته یا ظلم هایی که متحمل شده اند برای من بیشتر نمودهای امروزی این زمانی پیدا می کرد و امیدوارم در ذهن سایر مخاطبین چنین نباشد که اگر باشد ای وای بر ما!

بخش دوم
⭕️ دیالوگ معروف زنان در آن زمان که ما علف می خوریم، خاک می خوریم اما خاک نمی دهیم در سابقه تاریخی ایران زمین جاودانه مانده است. اما همان گونه که خوردن علف توسط آن مردمان در مقاومت تاریخی یک ساله شان در محاصره شهر، به انتساب به چهارپایی این قومیت شریف در ذهن برخی مریض احوالان و بعدها به یک ضرب المثل نامبارک تبدیل شد، در این نمایش هم جابجایی وقایع توسط نویسنده معجونی از یک متن ضد ایرانی، ضدوطنی بهائیت خواه یا حداقل بهاییت شور را ارائه کرده است. اگر تاسیس مدرسه دوشیزگان در تهران توسط بی بی خانم استرآبادی در سال های حدود ۱۲۸۵ صورت پذیرفت، انتساب آن به فرخ رو پارسایی وزیر آموزش و پرورش اعلاحضرت همایونی با کاربرد معنادار کلمه فرخ رو که بعدها در انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ دستگیر و به جرم فساد و فحشا و بهائی بودن اعدام شد، هیچ محلی از اعراب ندارد مگر سفیدشویی فرخ رو! چیزی که در نمایش مجلس مرداد شاهدش بودیم هرچند منظور نویسنده فخرآفاق پارسا مادر فرخرو باشد ولی نویسنده اینجا اولین و مهم ترین جعل را انجام داده است.
مسئله مهم تر پارادوکس تصویب مجلس شورا در عهد قجری همزمان با سلطنت شاه بیمار، مظفرالدین میرزا در سال ۱۲۸۵ است که خودتان جایگاه این واقعه را در اصل قصه و نمایش مجلس مرداد و پس با پیشی آن مورد مداقه و بررسی قرار بدهید تا به جابجایی عناصر تاریخی و جعل روایت های مجلس مرداد بیشتر ... دیدن ادامه ›› پی ببرید.

⭕️ هرقدر سیاسی بازی و بیانیه خوانی نویسنده و کارگردان در بی ارزش خواندن زنان در مملکت و زیست در حوزه ای که به تصور او زنان جربزه و عرضه خواندن ندارند و یادگرفتن آنها برای مملکت خطر دارد ( که حتی در اندیشه های انتلکتوئل های قجری هم نبوده و نیست) ولی توسط نویسنده و بعد کارگردان پالس بالایی برای مخاطب ارائه می کرد، بازی های اشخاص بازی بشدت باسمه ای و ضعیف بودند. چیزی که وظیفه اصلی کارگردان در بازی ستانی از آنان می نمایاند. تنها زینب پاشا و آیلار و تا حد کمتری نقره از مزیت های نسبی بیشتری در حوزه بازی نسبت به سایرین برخوردار بودند لکن در مقام بررسی کلی متاسفانه همگی واجد شرایط اولیه بازی و علی الخصوص بیان بودند که جیغ زدن های مکرر بازیگران در اوقات بازی، صحبت کردن تودماغی ماهرخ که ناشی از تبعات عمل رینوپلاستی است، همه و همه نشان از نداشتن آموزش های لازم بازیگری در این گروه نوپاست. بازی فاقد شخصیت پردازی و تیپ گونه اما ناقص ارائه شده شکوه السلطنه نقطه ضعف عمده اثر و تنها در صحنه مرتب کردن وضعیت آیلار در خواب حس مادرانه موجود در این صحنه او را به مادرانگی عهد قجری نزدیک کرد آنهم به واسطه جنسیت زنانه او و نه ناشی از بازی که در واقع بازی او کاملا" به دور از یک مادر محکم و دیکتاتورمآب مادرسالار شاهدخت گونه قجری بود. حتی نزدیک به آن هم نبود. نشستن دایمی و عدم تحرک این بازیگر و اکتفای او منحصرا" به کوبیدن عصا روی زمین نه که نقزه قوت بلکه در حکم مهری بر ناتوانی در بازی و بازی ستانی کارگردان و عجله برای به روی صحنه بردن اثر بوده است.

⭕️ سیدماهسون ابتدا باید تکلیف خود را با بازیگرانش روشن کند. فقدان آموزش کافی و نبود تمرینات آوایی، تمرکزی، تنفسی و بدنی نقطه ضعف عمده اشخاص بازی این اثر است که در سایه کار مداوم و همیشگی تک تک آنان در منزل و انجام فعالیت های گروهی در سالن های تمرین حاصل می آید.
گروه بازیگران این نمایش جملگی باید هر روز تمرینات تخصصی بازیگری را انجام بدهند تا ابتدائی ترین پتانسیل های برای بازی در نمایش را کسب نمایند.

⭕️ روی دیگر سخن من خطاب به گروه بازبینی این اثر است. من خیلی با شعارهای سیاسی و بیانیه های اعتراضی این اثر کار ندارم. رسیدگی به این امور متولی خودش را دارد، تنها چیزی که می دانم و به آن معتقد هستم این است که فضای کار فقط برای عناصر نشان دار سیاسی یا مذهبی یا ارزشی یا ضدارزشی بسته است و این نفرات هستند که محدود می شوند ولی اذعان می کنم چه بسیار افراد که در سایه و پشت و پَسَلِه های فرهنگی این شهرستان به جعل روایت ها و تخریب بن مایه های فرهنگی می پردازند لکن نه دیده می شوند و نه به حساب می آیند اما کار خود را پیش می برند! چون نشان دار نیستند!!

⭕️ نگارنده سالیان مدیدی است از عرصه هنر شهرستان دور بوده و جریانات حاکم بر زیست بوم فرهنگی شهرستان را به قطعیت نمی شناسم اما فقدان اجازه کار برای عناصر نشان دار وقتی چنین ضربات هولناکی به تاریخ و فرهنگ توسط افراد در سایه تحمیل می شود برایم غیرقابل پذیرش است. در واقع این تطهیر بهائیت توسط عناصر نشان دار است که ممنوعیت دارد لکن اگر آب زیرکاهی و توسط عناصر بی نام و نشان رخ بدهد موردی نیست. این همه برداشت من از این اثر است که قضاوت را به خوانندگان و ببیندگان این نمایش می سپارم.
فرخرو پارسائی وزیر معزول آموزش و پرورش پهلوی نباید طبعا" هیچ ارتباطی به دوره قجری پیدا کند لکن در این اثر ما شاهدش بوده ایم.

بخش اول
🎭 نیم نگاهی به نمایش "مجلس مرداد"
🖌🪑 نویسنده و کارگردان: سیدماهسون سجادی
🔎
⭕️ امشب فرصتی دست داد تا در پلاتو ماه فرهنگ سرای مهر به تماشای نمایش مجلس مرداد با نویسندگی و کارگردانی سیدماهسون سجادی بنشینم. در واقع هنگام تماشا و بعد از آن بشدت متعحب بودم که چنین نمایش فمنیستی و ضد مبانی ارزشی حتی ایرانی و نه حتی اسلامی توانسته نخست مجوز اجرا بگیرد و سپس علیرغم ضعف های بسیارش در حوزه های اصلی تئاتر مثل بازیگری و کارگردانی و حتی نویسندگی متن به هنگامه بازبینی باز هم توانسته حداقل های معیار هنری گروه بازبین را کسب کند و خود را به پلاتو ماه برساند!
قصه نمایش، روایت ظلم مردمان زیسته در دوره قاجار و نگاه جنس دومی و ضعیفه سلطانی به جنس زن از جانب همه آنها که در دوران قاجار و ماقبل آن زیسته اند، است.

⭕️ شکوه السلطنه در سوگ شوهر مشروطه خواه مرحومش، متولی نگهداری چهار دختر و سایر بازمانده های همسرش است. شکوه نمادی از یک زن مادرسالار ... دیدن ادامه ›› در زیست بوم فرهنگی قدیم ایران است. درست است که ایران قدیم در زمان قاجاریه زن سالار نبود لکن مادرسالاری و البته تا حد بیشتری مردسالاری جو غالب آن زمان بود.

⭕️ شروع فعالیت های زنان مشروطه خواه در قیام مردم در برداشت من از نمایش، مردم تبریز در دوران مشروطه حدفاصل سال های ۱۲۸۷ تا ۸۸ که با دخالت قوای روس شکست خورد و در حقیقت قیام باقرخان و ستارخان دستمایه نویسنده برای روایت گری ظلم رفته بر زنان دوره قاجار و علیه محمدشاه و دارای تمی ضد مردانه و فمنیستی است لکن در آن زمان شیرزنان ترک در کنار مردان شان شجاعانه جنگیدند و از بذل جان و مال دریغ نکردند.

🎭 نیم نگاهی به نمایش "مجلس مرداد"
🖌🪑 نویسنده و کارگردان: سیدماهسون سجادی
🔎🔎🔍🔍🔍
✅ به زودی در ... 👇👇
✍️
─┅─═ঊঈ*®*ঊঈ═─┅─
🎓https://eitaa.com/joinchat/3453420399C63c3c46bdd
و
https://t.me/Theathrecriticism
و
https://chat.whatsapp.com/I6Td6BjbYScDfkUErELHt5
و
http://www.Instagram.com/theaterrecognition
🎓
─┅─═ঊঈ*®*ঊঈ═─┅─

بخش یک
یک فانتزی بنکسی
🎭 تحلیلی بر نمایش "دادگاه تفنگ چخوف"
🖌🪑 نویسنده و کارگردان: امیرحسین اشرفی
✍️
⭕️ بی تردید نفس های زیستن آدم ها در جهان مدرن به شماره افتاده و انسان ها با سرعتی وصف ناپذیر زندگی در جهان پست مدرن را تجربه می کنند، چه بخواهند و چه نخواهند!
فارغ از هر پیشداوری، چنانچه متصف به ارزش های اخلاقی منصفانه باشیم باید اعتراف کنیم الگوواره های فرهنگی سپهر معنایی انسان امروزی بشدت دگرگون شده است و ساختارهای جهان مدرن هم در جهان ظاهر و هم در جهان اندیشه آدم ها، به یکباره فرو ریخته اند و هژمونی منطق بی ساخت بودن به طرز شگفت آفرینی وجود ... دیدن ادامه ›› خود را به انسان هزاره سوم تحمیل کرده است. اگر بعد از انقلاب صنعتی و قرن بیستم آدم ها برای زیست بهتر به خلق ساختارها پرداختند تا کارکردهای مورد نظر خویش را انتظار و بهره برداری کنند، امروز امروزه در هزاره سوم منطق بی منطقی، ساختار شکنی، هنجارشکنی و طرد الگوواره های سنتی در حوزه زیست و حوزه تفکر جای محدودیت های پیشین را گرفته و انسان این هزاره به ما هو انسان اساسا" به هیچ شکلی در نمی آید و به هزاران شکل هم درمی آید البته اگر خودش بخواهد!!

⭕️ وجودی سیال، معلق، همواره در حال تغییر، همیشه در حال تجربه چیزهای جدید و محال و هر از گاه شالوده شکنی و منهدم کردن هر آنچه به آن اعتقاد دارد، بنیاد فکری این انسان را منهدم و ساختی بی ساخت بر روح و ذهن و جسم او تحمیل کرده است.
اینک در آخرالزمانِ نفس هایِ کم شمارِ سنت ها، این جهانِ پست مدرن است که حکمرانی ارزشی دارد و عرصه هنر هم بدون شک از این هبه نفسانی آدم قرن ۲۱ بی نصیب نبوده و نیست و نخواهد بود!

⭕️ نمایش دادگاه تفنگ چخوف با تکیه بر نظریه منتسب به آنتوان چخوف هنرمند شهیر جهان که معتقد بود علی الخصوص در صحنه تئاتر (بسان صحنه زندگی) باید که زوائد و اضافات را حذف کرد و چنانچه در صحنه تئاتر تفنگی باشد چه آویخته چه غیر آن، باید که شلیک کند وگرنه وجودش زائد است و نباید که باشد. در این نمایش هم این شبه دستور یا پیشنهاد یا نظریه یا هر چرند و پرندی که هست را دستمایه دمی شوخی و هزل و هجو و فانتزی قرار دادند تا به تماشاچی بگویند در تقابل هنر ارزشمند و هنر مبتذل، فیمابین جدال سنت و مدرنیست، کافی نیست که تو به دنبال منطق داستانی باشی، کافی نیست که به چیزی معتقد باشی، اینجا ما شوخ طبعی و کمدی بنکسی را به حد اعلاء رسانده ایم تا با شکستن هر چه در ذهن تو هست، هر اعتقادی که داری، اصلا" هر چه می خواهی برای خودت باشی، باش! اما ما یک متریال جدید، یک پی رنگ نوین و یک برساخت بی ساخت برایت می آفرینیم حتی اگر انتظارش را نداشته باشی، اهمیت ندارد این خلق جدید ماست، بنگر، ببین، تامل کن، بپذیر، نخواستی هم اصلا" اهمیت ندارد برو پی کارت!

⭕️ نمایش با ترتیب دادن صحنه یک دادگاه به محاکمه بی منطق یک زوج جوان روسی می پردازد تا تماشاگر با رد و بدل شدن حرکات و دیالوگ ها بخندد، بیندیشد و آن زمان است که تازه تماشاگر به پوچی و بی محتوایی و دم دستی بودن اندیشه اشتراکی مارکسی و بی منطقی ارتباطات اندیشه ای کُمون پی می برد. دادگاه تفنگ چخوف با نقد سنت به خلق معنای جدید پرداخته است معنایی برخواسته از هجو ارتباطات فرمایشی انسان ها، هزل روابط اجتماعی آدم های ماشینی و بی هویت اما الینه شده در منطق بی منطق جمهوری روسیه تزاری در عصر استیلای کمونیسم، و حضور توام خنده، تفکر و تامل اصلی ترین دستاورد این هنجارشکنی، ساختارشکنی و شالوده برافکنی است.

⭕️ بازی های بازیگران نمایش در حدی هست که آدم درک کند چه میزان برای آنها زحمت کشیده شده و البته که چه میزان هم آزادی عمل داده شده تا هزل و هجو گونه گی بازی شکل بگیرد!
همه اشخاص بازی نقش های خود را به درستی نمایندگی می کنند اما در واقع باید اعتراف کنم در ابتدا کشیش نمایش و سپس شخصیت اصلی قصه، یعنی نویسنده در حد و اندازه های بهتری نسبت به بقیه ظاهر شدند گرچه اعتراف می کنم تفاوت این عملکرد بسیار اندک است آنجا که منشی دادگاه ریزه کاری های صدا و چهره و میمیک صورت و حالت بدن را بازی می کند یا دیگر بازیگر زن نمایش، آن زمان که رئیس دادگاه یا شخصیت نظامی یا حتی وکیل چند کاره و یا حتی کارگر صحنه به ایفای نقش پرداخته اند نتیجه تلاش تیم و فرد خودش را نشان می دهد البته با حذف عنصر آزادی عمل دادن در فانتزی بازی کردن برآیند البته بسیار رضایت بخش است.

⭕️ اشخاص بازی علیرغم بازی سطحی و بیرونی پیرنگ هایی از ایجاد کاراکتر را به نمایش می گذارند اما بازی چندلایه ای رضا رادبخت در نقش کشیش و نویسنده البته چنانچه ذکرش رفت از بقیه بهتر می نمایاند. استفاده خلاقانه از تماشاچیان نکته قابل تامل و خوب نمایش است که در واقع گرچه که هماهنگ شده است اما چنانچه این ترفند در آخرین بخش های نمایش پررنگ تر باشد لذت تماشاچی از این ساختارشکنی هوشمندانه افزون تر و نمایش جذاب تر می شود.

بخش چهار، پایانی
کارگردانی اثر و و البته بخصوص در انتخاب بازیگران و طراحی حرکات و میزان ها همگام با ریتم مناسب و آکنده از فرم های لحظه ای خاصی است که جملگی توجیه هنری دارند. فی المثل در صحنه نشستن پشت به صحنه ابتدایی بازی مرد در زمان پاسخگویی به زن در حالی که نویسنده مشغول گره افکنی نمایشی بر متن خود در مورد کیفیت های مورد اختلاف رابطه زن و مرد و دختر جوان است به نسبت لحظاتی که مرد با دختر جوان روبه تماشاچی با احساسات متفاوت تری با او نسبت به زنش نشسته، طراحی میزان ها و حرکات، هم پیشرو و هم در تئاتر کاشان در حد یک انقلاب فرمیک و در خدمت بازی بازیگران و محتوای اثر است. کمتر کارگردانی در کاشان چنین می کند و کمتر تماشاچی است که پیام این حرکات و علت طراحی آنها را درک نکند.

⭕️ بخش پایانی اثر در کلیت غیرمتجانس با بخش قبلی و ورود دخترک قرمزپوش در راستای پیامی است که جدی خود می خواهد به اثر اضافه کند. او می تواند یکی از قربانیان دیگر مرد یا یکی از فرزندان زن و مرد باشد. من البته درگیر با فهم نمایش بودم و این فراز کمی برایم گنگ و نامفهوم شد ولی رئالیست پایانی کار تلاش جدی برای آشکارسازی سبک متفاوت زندگی نسل بعدی و هم می تواند نشان دادن شور و سرزندگی یک دختر جوان احیانا" قربانی بعدی مرد باشد که از سرنوشت محتوم خود به دست او اطلاع ندارد. هر چه هست و هر چه بود عدم تجانس همه چیز این فراز با بخش های قبلی بر تفاوت معنادار سبک زندگی این دو نسل تاکید دارد. نسلی که باید با تبعات اعمال و رفتار نسل پیشین خود مواجه گردد و این می تواند در حکم یک مشکل در زندگی وی تلقی گردد.

⭕️ در پایان پیشنهاد می کنم به این ... دیدن ادامه ›› سئوالات نیز فکر کنیم. چرا که پاسخ این پرسش ها می تواند بسیار تعیین کننده باشد؟
چرا زنان در جوامع مختلف چه سنتی و چه پیشرفته باید ضمن فراموشی مولفه های جسمی و زیستی خود شاخصه های مردانه را برای تغییر زیست یا جایگذاری خود در نظام ارزشی جامعه ملاک حرکت رو به جلو خودقرار دهند؟ این نظم نمادین مردسالارانه کی تمام خواهد شد؟ تا کی گفتمان قضیب سالاری مردانه ارزش خود را از منزلگاهی بودن قضیب مردانه در فیزیک زنانه به ارزش واقعی جنسیت زنانه تحمیل و تغییر خواهد داد و اساسا" چه زمان و با چه ملزومات و بستری زن از اقتصاد مسلط قضیبی بیرون خواهد رفت؟ چه تغییر در لباس و کفش و ظاهر  باشد چه در جنگ و جنگندنی برای کسب ذات غیر متناسب او با نهاد مردانه؟ به راستی کی زنان به نقش و جایگاه واقعی زنانه خود برخواهند گشت و آیا چنین ضرورتی وجود دارد؟ صحیح هست؟ این مهم در چه بستری میسر است و ده ها پرسش دیگر ...

🛑شوربختانه ویرژیل ۱۸۰۰ سال قبل پاسخ این پرسش بنیادین را داده است!
«زمین که نخست کشتگاه بلوط‌های یونانی بود، خوشه‌ای پردانه از گندم را ارزانی داشت و آن را با خوشه‌های انگور درهم آمیخت و پیشکش نمود.»-ترجمه به نقل از گوگل
این مبارزه و نتیجه نامبارکش از روز ازل برنده زنی نداشته است.

⭕️ در انتها ضمن خدا قوت به گروه اجرایی، کارگردان، بازیگران و سایر عوامل خرد و کلان این گروه از عموم خوانندگان کانال و کسانی که به هر طریق این نوشته در منظر و مرعای آنان قرار می گیرد دعوت می کنم برای تماشای یک اثر حرفه ای و تجلی نابی از هنر بازیگری و البته تا حد زیادی بقیه مولفه ها وقت بگذارند، تحمل کنند و به تماشای این کار بنشینند. این نمایش معنادار در ظاهر تا اول دیماه سال جاری اجرا دارد که تماشایش خالی از لطف نیست.
👌
#دکترمحمدرضاحیدری
بیست و هفتم آذرماه ۱۴۰۳
#نمایش
#نقدنمایش
#نقد_نمایش_روستا
#مجتبی_جدی

✍✍
─┅─═ঊঈ*®*ঊঈ═─┅─
🎓https://eitaa.com/joinchat/3453420399C63c3c46bdd🎓
─┅─═ঊঈ*®*ঊঈ═─┅─

بخش سه
تفاوت بین نسلی اشخاص بازی است. نسل ها چه بخواهند چه نخواهند از لحاظ همه نظام های ارزشی فردی و اجتماعی شان، متفاوت، متعدد، متکثر و به شدت غیر ثابت، متغیر و نسبی اند همان گونه که برداشت ها از این اثر می تواند نسبی، متعدد، متکثر و حتی عصری باشد. یعنی از زمان به زمان دیگر تغییر کند. لذا همه اعضای این گروه به این نکته توجه کنند که برداشت مخاطب در اختیار آنان نیست اما هر برداشت اصولی لوازم و ضوابط صحیح و درستی دارد و می طلبد. بر اساس همین ضوابط است که من درگوشی معتقدم بازیگر مرد بازی در القای حس ضعف و زبونی خودآزاردهنده مورد نظر نقش در متن با مختصر عدم توفیقی مواجه هست گرچه که می دانم برنتابیدن چنین ادعایی نیازمند سعه صدر فراوانی است و اثباتش منحصرا" نیازمند داشتن مدرک معتبر بازیگری از کلاس های سطح بالای تهران در سیاره مریخ که رفیق ارجمندم این جسارت را ببخشد. این هم نظری است ولو اشتباه! اگر قرار بر این بوده که مرد دختر را بکشد که در تمرینات یا تمرین فینال چنین بوده سعید خسروی در هنرمندی اش یک لحن و میمیک و فرم بدن و بازی در سکوت و غیر آن می طلبد و اگر قرار است بعدها به دست زن کشته شود یک نوع بازی و خسروی هنوز بین این دو احساس کشتن یا کشته شدن در نهایت کار معلق است. شاید و حتما" این حس در هر اجرا متکامل تر بشود. مشکلی که زن ندارد یا مستاصل می ماند یا می کشد که این تغییر دفعی زنانه باورپذیرتر و هم متناسب با استیصال بی درمان ترک منزل و نکشتن مرد و هم اوج گرفتن روحیه خشم قهرمانانه زنانه او درکشتن مرد است. سعید خسروی هم فقط باید با خود بگوید من باید کدام گونه را بازی کنم؟ و قصه توسط هنرمندی این بازیگر حل شدنی و قابل تسری به کل بازی ... دیدن ادامه ›› اوست.

⭕️ روستا در قالب بندی متعلق به نسل اول جنبش های فمنیستی و مربوط به زمانی نمود می یابد که زنان برای بازیابی نقش های اجتماعی خود نظیر حق رای یا رانندگی تلاش می کنند. زنان موج های بعدی البته ابتدا کمی خروشان تر و در موج های سوم و چهارم جنبش های فمنیستی منعطف تر شده اند. زن نمایش روستا همچنان مستاصل و نیازمند توجه مرد تصویر شده و پایان بندی قاتل شدن او البته با توجه به آنچه نوشتم غیرمنتظره و سخت باور شده است.

⭕️ از دوستی در مورد پایان بندی احتمالا" قبلی اثر پرسیدم و ایشان پایان بندی کشته شدن بازیگر نقش میهمان یا همان دختر جوان و نه همسر مرد توسط زن را ابراز داشت که با روح فمنیستی بدشگون اثر متناسب تر می نمایاند. این تغییر البته به انتخاب کارگردان و در راستای آنچه که می خواهد رخ داده ولی به نظر من باید به طریقی که صلاح بود به بازنویسی متن توسط کارگردان اشاره می شد که نشده است و به زعم من این می تواند یک اشتباه تلقی شود.

⭕️ دکور نمایش ساده اما کارآمد طراحی و اجرا شده و نور و صدا هم البته حرفه ای اجرا شد که زحمات گروه اجرایی آن در این زمینه قابل تقدیر است اما به عنوان یک پیشنهاد به عوامل طراحی و اجرای صدا بهتر بود با تعبیه بلندگوی دیگری در وجه جانبی درب ورود و خروج از انبار حس طبیعی تری از افزایش صدای رعد و برق را به نمایش بگذارند آنجا که درب باز یا بسته می شود و در صدای شوم کلاغ بد نهاد هم در بخش آغازین اثر البته بهتر است که از تنوع هم استفاده شود. من که در عمرم کلاغی را نشنیده ام که با یک ریتم و لحن خاص و تکراری با توالی زمانی ثابت و مشخص قارقار کند.

⭕️ طراحی لباس و اجرای آن نیز در خدمت اثر و نمایش است و اشخاص بازی را به درستی نمایندگی می کند اما انتخاب رنگ سبز در بالاپوش دختر میهمان مرا به یاد خواندنی هایم در مورد رنگ سبز انداخت آنجا که در اروپای قدیم رنگ سبز را نماد بد شانسی ابدی و نشانه تمایل قدرت های شرور به ایفای نقش منفی در سرنوشت انسان ها می دانستند و در این نمایش معتقدم که باید لباس سبز در تن دختر باقی می ماند و برای مخالفت با زن از حرکت نمادین دیگری مثل روی میز قراردادن کیف استفاده می شد تا این بد شگونی و بدشانسی ابدی با مرگ دخترک بارزتر می شد.

⭕️ در پایان بندی و برای نمایش توالی و تداوم زمانی بیشتر توسط دستگاه پر سرو صدایی اجسام شبه برف از بالا بر زن با تن پوش گوزن نر ریخته شد که این صدا در حکم آب یخی بود بر گرمای احساسی تعامل محور من با این اثر که بهتر است گروه اجرایی برای رفع این مشکل چاره ای تدبیر کند. به نظر من که نیازی به این پاشش نبود.

⭕️ بروشور نمایش با رویکرد متناسب با پیام نمایش و تقسیم بندی زن به موجود سفید و مرد به موجودی شوم و تاریک و سیاه در خدمت اثر اصلی متعلق به کریمپ طراحی شده است و قابل تامل و تقدیر اما باید توجه کرد که این سیاهی شرورگونه مرد مزید بر علت می شود که پایان بندی متفاوتی در اثر حاکم باشد که به هر دلیل کارگردان چنین نخواست و نکرد. او باید توجه کند گاهی برای یک پایان زیبا، این زیبا حرف زدن غیر متجانس با روح مطلوب و مطمع نظر نویسنده نتیجه متفاوتی رقم خواهد زد.

بخش دو
امکان طی طریق در زندگی به شیوه دیگر را از او سلب کرده است.
بدین سان مرد علیرغم همه ترس ها و زبونی ها هرگز قادر نیست بر مشکل خود فائق آید و سرانجام محتومی هم جز مرگ ندارد.
زن به تصویر درآورده شده در نمایش روستا توسط مارتین کریمپ تلاش می کند هویت فرودوست زنانه خود را که ناشی از نظم نمادین مردسالارانه قضیب سالار جنس مذکر است به جایگاه بالاتر ارتقا بدهد و جبر تاریخی جنس زنانه خود را با هر ترفندی باطل نماید، گو این که نقص فیزیکی زن در جای دادن بخش مردانه مرد در خود نوعی ناتکاملی فردی و بعدها اجتماعی برای او متصور است که جنس مذکر بلحاظ آفرینش و هم بلحاظ ساختار اجتماعی برتری مطلق خود را به حکم جبر جنسیتی و جبر تاریخی بر او تحمیل کرده است.
مرد البته نماینده جنس برتر است اما مرد به نمایش در آمده در روستای مارتین کریمپ بیش از اندازه سست اراده و فاقد جنبه های برتری تصویر شده است به گونه ای که از منظر کریمپ کافی است زن فقط اراده کند که تغییرات مورد نظرش را اعمال نماید.

زن از نظر مارتین کریمپِ جَدی باید حرکت کند و این حرکت حتی اگر او نخستین قربانی آن هم باشد از نظرش اشکال ندارد زیرا تغییر این جبر نامیمون ... دیدن ادامه ›› تاریخی، خون میخواهد‌ این همه چیزی است که جدی و کریمپش در روستا جار می زنند.
تلخکامی زندگی این انبوه های تنها، موجوداتی رقت انگیز و قابل ترحم به نمایش می گذارد و نسخه کریمپ فقط و فقط مبتنی بر قابلیت من است که باید برای تغییر بجنبد و زن قصه جدی اما چنین می کند و در انتهای نمایش مرد را می کشد.
✍
فارغ از این مباحث نظری من البته نمایش روستا را با این اجرای ساختارشکن و شالوده برافکن پسندیدم حتی اگر در اولین مواجهه نزدیک به ۵ دقیقه فقط به تماشای دو بازیگر فیکس و ایستاده با حداقل حرکت مشاهده کنم. ریتم به شدت کند و ویرانگر احساسی نمایش فاقد نقص و در خدمت پیام های پیدا و پنهان آن و برای تصویرسازی های مدنظر نویسنده و کارگردان الزامی است.

⭕️ بازی فوق العاده بازیگران حرفه ای این اثر به ویژه سرکارخانم استادیان و هنرمند بزرگوار سعید خان خسروی به وضوح بالاتر از دو بازیگر دیگر و در واقع یک کلاس بازیگری برای بازیگرانی است که مایل هستند نقش بیان، بدن، حرکت، تمرکز، احساس و اوج و فرودهای یک بازی هوشمندانه را مشاهده کنند و در حقیقت به اذعان بی رودربایستی من یک کلاس بازیگری است. بازی بازیگر زن یا دختر نوجوان مورد سوءاستفاده واقع شده توسط مرد البته بسی سخت تر از نقش اشخاص اصلی بازی یعنی زن و مرد و به همین دلیل حرکت از ریتم کند به تند آن بسیار دشوارتر از آنهاست که البته تا لحظه لبخند تلخ و گزنده دخترک خوب و شکوهمند ولی حرکت دفعی و نه تدریجی احساسی این بازیگر نیازمند حضور فعالانه تر چشم سوم یعنی کارگردان یا بازیگردان هدایتگر کنار کار است. همان چشم سومی که اگر کارگردان یا بازیگردان در تعامل با نقش رعایت نکند جایگاهش را به تماشاچی احتمالا" نکته سنج می سپارد و این تماشاچی و شاید منتقد اثر است که می تواند بی رحمانه و فارع از هر توقعی ارزش های بی بروبرگرد هنرمندی بازیگران نمایش را تحت الشعاع داوری خود قرار بدهد. من البته به عنوان یک تماشاچی نقش دیالکتیکی هگلی در نقش مرد را کمتر دیدم. تضاد مشهود در نقش مرد که باید به واسطه ترس مرد از زن، علیرغم جنس برتر بودن تصویر شود، را ندیدم یا کمتر دیدم. یعنی معتقدم این موضوع در فرازهایی از بازی بازیگر مرد اثر باید بیشتر به نمایش درآید و بازیگر البته تصورش بر این است که دارد به واقع کار خود را درست پیش می برد اما چشم سوم کارگردان یا تماشاچی معذوریتی در این رضایت نسبی به خود ندادن ندارد. مرد قصه ما اگر قوی باشد که هست در اثر باید و لزوما" باید زن را قربانی کند تا خون بهای خروش زنانه اثر به درستی پرداخته شود اما کارگردان با اندکی دستکاری در متن و اجرا البته که چنین نمی خواهد. او مرد را قربانی می خواهد، ضعیف و بدطینت و شرور می خواهد.

⭕️ من البته به این تغییرات خودخواسته کارگردان در اثر نمی پردازم اما پایان بندی غیر متعارف اثر و ورود بازیگر زن در تن پوش گوزن نر اسلحه به دست حسابی مرا چلانید. این پایان بندی غیر متجانس با روح کلی اثر ناشی از دریافت کارگردان از روح کلی زن سالارانه اثر و به زعم من البته برای نمایش دادن تغییر نقش زن از شکار به شکارچی استفاده شده است. انتخاب گوزن نر نمودی از نقش آفرینی مردانه زن در آینده برای احقاق حق خود و خروج از لطافت زدگی بی حد و حصر زنانه و جنبه کالایی این نوع بشر و به منظور خلاصی زن از نفوذ و استیلای مردسالارانه تصویر شده است. یک پایان بندی عیر همجنس با تم خاص نمایش که به نظرم فقط جنبه خلاقیت و نوآوری آن دارای ارزشمندی و از نظر لزوم وجود در کار یک عنصر زائد است.
ریتم کار تا سه چهارم انتهایی کار فاقد نقص و در راستای نیاز نمایش و البته رئالیست مشهود در بازی بازیگر چهارم یک انگولک آشکار به

بخش یک
استیصال زنانه، سبوعیت مردانه
✍
تحلیلی بر نمایش "روستا"
نوشته: مارتین کریمپ
کارگردان: مجتبی جدی
✍✍
مارتین کریمپ نمایشنامه نویس ساختارشکن بریتانیایی با سه گانه ای که یکی از نمایش های آن روستا می باشد، به قصد نمایش آنچه روزگار بر زنان ... دیدن ادامه ›› تحمیل می کند، با ترتیب دادن سه روایت قصد دارد به عنوان یک هنرمند همگام با جنبش های فمنیستی دو قرن اخیر و در راستای مظلومیت زدایی از زنان جامعه در آثارش به عنوان یک نویسنده نوگرا نقش تاریخی خود را ایفا کند. نمایش روستا یکی از این سه روایت و بیان کننده خلقیات متضاد و بدیهی شده انبوه تنهاهایی است که در کندوهایی حقیر و کوچک به گذارن زندگی مشغول هستند. قهرمان قصه یک زن و مرد می باشند که خوک صفتی مرد در سیراب کردن همیشگی قوه باع توسط اشخاصی غیر از شریک جنسی اش، قهرمان زن قصه را در استیصالی شکوهمند نخست به همراه شدن با شوهر بی وفا حتی در یک انباری برای حفظ کیان زندگی و در نهایت انتخاب ملموس ترین نتیجه تبعی در سرنوشت یک مرد بی وفا یعنی از بین بردن همسرش می کشاند. به واقع با ورود یک زن غریبه توسط شوهر بی وفا در یک شب بارانی به حریم خصوصی خانه زن کافی است تا او را به کنکاش ذهنی و چالش انتخاب اراده در تعامل با یک مشکل همیشگی خانوادگیش سوق دهد و سرانجام این زن است که با انتخاب نهایی اش، مرد بیمار جنسی و هوسران خود را به کام مرگ می فرستد.

⭕️ قهرمان مرد قصه البته که علیرغم آب زیرکاهی جنسی عیان و آشکارش در مقابل زن همواره با نوعی زبونی حقارت آمیز مواجه است اما شخصیت شکل گرفته و عادت های برخواسته از مفروضه های بنیادین این شخصیت، ...