«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
گاهی آدم با اشتیاق وارد سالن میشود،
نه فقط برای دیدن یک نمایش،
بلکه برای احترام گذاشتن به تئاتر، به ادبیات، به فضاهایی که روزگاری محل نفس کشیدن نمایشهای بهیادماندنی بودهاند.
گاهی بهتر است پیش از ورود به صحنه، از خودمان بپرسیم: آیا آنچه میخواهیم ارائه دهیم، واقعاً چیزی برای گفتن دارد؟ یا صرفاً میخواهیم روی صحنه باشیم، بیآنکه صحنه ما را تاب بیاورد.
تلخ است وقتی میبینی تماشاخانهای که پیشکسوتان در آن عرق ریختهاند، تبدیل شده به محل آزمایش ایدههایی که حتی در سطح تمرینات دانشگاهی هم جای تأمل دارند.
اسمشو تئاتر نمیذارم. اجرایی بود کاملا متوسط. صرفا میشه از صدای مهیار لذت برد.
امشب تماشاگرِ اجرایی زیبا و جذاب و البته متفاوت بودم از یک تیم منظم و پرتلاش. ایدهی “نقدی نسبت به وضعیتِ اسفناک برخی جوامع” از ابتدا تا انتهای نمایش حس میشد و تکتک بازیگرها به بهترین شکل این مفهوم رو منتقل کردن. هدایت یک کستِ شلوغ کار سادهای نیست و قطعا تیم کارگردانی به بهترین شکل از پس این کار براومدن. ساختار متن پیچیده بود و قطعا با یکبار تماشا تمامی مفاهیم درک نخواهند شد؛ اما کاش دیالوگها در جهت تسهیلِ ادراک مخاطب، واضحتر و با سرعت پایینتری بیان میشدن. فرمهای بسیار زیبا و منظمی رو دیدیم و خوشحالم که ۷۵ دقیقه از امشبم رو به بهترین شکل سپری کردم.
دیدن هیدنو به خودم هدیه دادم و الان واقعا انسان خوشحالتریام
عالی بود
عالی
سرانجام یک زندگی
آرام جای کسی که میان استخوانهای گوهرمراد
آواز می خواند
...