پیر پسر": بازتابی عمیق از "نوجوان ابدی" در سینمای ایران
فیلم "پیر پسر" اثر اکتای براهنی، برای من فراتر از یک درام خانوادگی بود و به طرز شگفت‌انگیزی، تصویری عمیق از آرکتایپ "پوئر اترنوس" (Puer Aeternus) یا همان "نوجوان ابدی" را به نمایش می‌گذارد. بازی حسن پورشیرازی در نقش غلام باستانی به قدری دقیق و هنرمندانه است که این مفهوم روان‌شناختی یونگی را به شکلی ملموس و قابل درک به تصویر می‌کشد.
آنچه این برداشت را تقویت می‌کند، نه تنها رفتار و سبک زندگی بی‌قاعده غلام، بلکه دیالوگ فراموش‌نشدنی خود اوست که به نقل از پدرش می‌گوید: "مردی که زندگیش قانون و قاعده نداشته باشه، پیر هم بشه پیر پسر میمونه و بزرگ نمیشه!" این جمله، گویی مهر تأییدی است بر ماهیت "پیر پسر"ی شخصیت و عمق روان‌شناختی آن.
علاوه بر این، در شخصیت غلام باستانی، می‌توان بازتابی از "دیونوسوس"، خدای خلسه، شراب و رهایی را دید. این ارتباط با دیونوسوس، که اغلب با شور بی‌حد و حصر و فرار از قید و بندها همراه است، به خوبی ابعاد "نوجوان ابدی" غلام را کامل می‌کند و لایه‌های بیشتری به تحلیل این شخصیت می‌افزاید.
"پیر پسر" به دلیل پرداختن به چنین ابعاد عمیق روان‌شناختی و اسطوره‌ای، نه تنها یک فیلم دیدنی، بلکه یک اثر تأمل‌برانگیز است که مخاطب را به فکر فرو می‌برد