بی قرار تو ام و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین منو تو فاصله هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست
بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است
مثل شهری که بروی گسل زلزله هاست
باز می پرسمت از مسئله دوری و عشق
و سکوت تو جواب همه مسئله هاست

کاش می شد لحظه ها را پس گرفت
عشق های بی صدا را پس گرفت
یا ورق زد کودکی را باز هم
روزهای با صفا را پس گرفت
روی بودن یا نبودن خط کشید
لطف بی حدّ خدا را پس گرفت
بار دیگر یک غزل را کوک کرد
قصه های آشنا را پس گرفت
انتهای عشق را ول کرد و رفت
ابتدای ماجرا را پس گرفت
پرسه زد در کوچه ی دیروزها
باز آن حال و هوا را پس گرفت ...

در تاریکی همه ما شبیه به یکدیگریم.
در سرزنش و قضاوت کردن دیگران، محتاط باشیم، وقتی نه از دیروز او خبر داریم، نه از فردای خودمان....

"داستایوفسکی"

هر چه کردم که فراموش کنم آه نشد
رفتم از خاطر و ، دلتنگِ دلم گاه نشد

او که با عشق به آغوشِ دلم آمده بود
تکیه بر عقل زد و ، همنفسِ راه نشد

گفت اندیشه ی او با من و با من شدن است
کلبه ام آه ، ولی روشن از آن ماه نشد

آنکه مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت
هیمه بر آتشِ ما ریخت و همراه نشد

من حسودم به هر آنکس که نگاری بیند
سهمم ار عشق به اندازه ی یک کاه نشد

دفترم پُر شده از بغض ، چه باید بکنم ؟
هر چه کردم که فراموش کنم ، آه نشد

- تو را دوست دارم... چقدر غیرمنتظره
تو را دوست دارم، چقدر آرام و به یک باره...
چقدر شیرین...
تو حتی نمی توانی تصور کُنی...
تو مرا می کُشی... تو به من نشاط می بخشی
مرا بغل کُن... آنگونه که دوست داری مرا تغییر ده
آنگونه که هیچ کس پس از تو مرا نشناسد !...
تو را به یاد خواهم آورد

دلنوشته یک زن :
.
.
ﻣﻦ ﺯﻧﻢ…
ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺁﻻﯾﺸﯽ… ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺁﺭﺍﯾﺸﯽ !
ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺯﻥ ﺑﺎﺷﻢ…
ﮐﻪ ﺑﺪﻭﺵ ﺑﮑﺸﻢ ﺑﺎﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﯼ
ﻭ ﺑﺮﻭﯾﺖ ﻧﯿﺎﻭﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻗﻮﯾﺘﺮﻡ …...
ﻣﻦ ﺯﻧﻢ…
ﻣﻦ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﻟﻌﻘﻠﻢ…
ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻘﻞ ﻧﺎﻗﺼﻢ
ﺍﺯ ﭼﻪ ﻭﺭﻃﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺗﺖ ... دیدن ادامه ›› ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻡ
ﻭ ﺗﻮ ﻋﻘﻠﺖ ﮐﺎﻣﻠﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ !!!
ﻣﻦ ﺯﻧﻢ ...
ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻤﺎﻧﻢ
ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﻫﺮﺯﮔﯽ ﺷﻮﻡ ...
ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺎﺷﯽ
ﺗﻈﺎﻫﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻣﺎﻧﺪ !
ﻣﻦ ﺯﻧﻢ ...
ﮐﻮﻩ ﺭﺍ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﺪﻫﻢ
ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻭ ﺩﻟﺴﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﺭﻡ
ﻭ ﺗﻮ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻧﺎﺭﺍﺿﯽ ﻭ ﭘﺮﺻﺪﺍ ﺳﻨﮕﺮﯾﺰﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻣﯿﮑﻨﯽ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﯿﺮﻭﻣﻨﺪ ﺗﺮﯼ !!!
ﻣﻦ ﺯﻧﻢ ...
ﻭﻗﺖ ﺗﻮﻟﺪ ﻧﻮﺯﺍﺩ ...
ﺗﻠﺨﯽ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪﻣﺎﻥ ...
ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ،
ﻟﺬﺗﻬﺎﯼ ﺷﺒﺎﻧﻪ ...
ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ !
ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ؟؟؟
ﻣﻦ ﺯﻧﻢ ...
ﺁﺭﯼ ﻣﻦ ﺯﻧﻢ ...
ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺯﻥ ﺑﺎﺷﻢ ...
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ...
ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻭﺭﺯﯾﺪ ...
ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﺍﺕ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎﻟﯿﺪ ...
ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻓﺎﻉ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ...
ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ ...
ﻭ ﺗﻮ ﻣﺮﺩ ﺑﻤﺎﻥ!
ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺮﺩ ﺗﺮﻡ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ ...

شهود
برخاستن از عدم و درآمدن بر سیرت انسانی ، باشکوهترین پدیده هستی است
حس قشنگی ست ...
بودن انسان هایی که به یک چشم بر هم زدن
دلت را پر از حس زیبای به پرواز در آمدن ، میکنند

باران

باران چه مشتاقانه می بارد برزمین....اکنون

همانند اشک از چَشمانم بی امان...

آسمان نیز , مظلومانه می گرید ....

آرزو

حالِ ما خواهی بدانی ، از همین ابرِ پُر از باران بپرس
بغض ها دارد به دل اما نمی بارد چرا !!!
فریبا سیاوش