زندگی یک چمدان است که می آوریش
بار و بندیل سبک می کنی و می بریش

خودکشی،مرگ قشنگی که به آن دل بستم
دسته کم هر دو سه شب سیر به فکرش هستم

گاه و بیگاه پُر از پنجره های خطرم
به سَرم می زند این مرتبه حتما بپرم

گاه و بیگاه شقیقه ست و تفنگی که منم
قرص ماهی که تو باشی ... دیدن ادامه ›› و پلنگی که منم

چمدان دست تو و ترس به چشمان من است
این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است

قبل رفتن دو سه خط فحش بده،داد بکش
هی تکانم بده،نفرین کن و فریاد بکش

قبل رفتن بگذار از تهِ دل آه شوم
طوری از ریشه بکش ارّه که کوتاه شوم

مثل سیگار،خطرناک ترین دودم باش
شعله آغوش کنم حضرت نمرودم باش

مثل سیگار بگیرانم و خاکستر کن
هر چه با من همه کردند از آن بدتر کن

مثل سیگار تمامم کن و ترکم کن باز
مثل سیگار تمامم کن و دورم انداز

من خرابم بنشین،زحمت آوار نکش
نفست باز گرفت،این همه سیگار نکش

آن به هر لحظه ی تب دار تو پیوند، منم
آنقدر داغ به جانم ،که دماوند منم

توله گرگی ،که در اندیشه ی شریانِ منی
کاسه خونی،جگری سوخته مهمان منی

چَشم بادام،دهان پسته،زبان شیر و شکر
جام معجونِ مجسم شده این گرگ پدر

تا مرا می نگرد قافیه را می بازم
... بازی منتهی العافیه را می بازم

سیبِ سیب است تَن انگیزه ی هر آه منم
رطب عرشِ نخیل او قدِ کوتاه منم

ماده آهوی چمن،هوبره ی سینه بلور
قاب قوسِین دهن، شاپریه قلعه ی دور

مظهر جانِ پلنگم که به ماهی بندم
و به جز ماه دل از عالم و آدم کندم

ماهِ بیرون زده از کنگره ی پیرهنم
نکند خیز برم پنجه به خالی بزنم

خنده های نمکینت،تب دریاچه ی قم
بغض هایت رقمی سردتر از قرنِ اتم

مویِ بَرهم زده ات،جنگل انبوه از دود
و دو آتشکده در پیرهنت پنهان بود

قصه های کهن از چشم تو آغاز شدند
شاعران با لب تو قافیه پرداز شدند

هر پسربچه که راهش به خیابان تو خورد
یک شبه مرد شد و یکه به میدان زد و مُرد

من تو را دیدم و آرام به خاک افتادم
و از آن روز که در بندِ توام آزادم

چشممان خورد به هم،صاعقه زد پلکم سوخت
نیزه ای جمجمه ام را به گلوبند تو دوخت

سَرم انگار به جوش آمد و مغزم پوسید
سرطانی شدم و مرگ لبم را بوسید

دوزخِ نی شدم و شعله دواندم به تنت
شعله پوشیدم و مشغولِ پدر سوختنت

به خودم آمدم انگار تویی در من بود
این کمی بیشتر از دل به کسی بستن بود

پیش چشم همه از خویش یَلی ساخته ام
پیش چشمان تو اما سپر انداخته ام

ناگهان دشنه به پشت آمد و تا بیخ نشست
ماه من روی گرفت و سر مریخ نشست

آس ِ در مشتِ مرا لاشخوران قاپ زدند
کرکسان قاعده را از همه بهتر بلدند

چایِ داغی که دلم بود به دستت دادم
آنقدر سرد شدم،از دهنت افتادم

و زمینی که قسم خورد شکستم بدهد
و زمان چَنبره زد کار به دستم بدهد

تو نباشی من از آینده ی خود پیرترم
از خر زخمیِ ابلیس زمین گیر ترم

تو نباشی من از اعماق غرورم دورم
زیر بی رحم ترین زاویه ی ساطورم

تو نباشی من و این پنجره ها هم زردیم
شاید آخر سر ِ پاییز توافق کردیم

هر کسی شعله شد و داغ به جانم زد و رفت
من تو را دو... دهنه روی دهانم زد و رفت

همه شهر مهیاست مبادا که تو را
آتش معرکه بالاست مبادا که تو را

این جماعت همه گرگند مبادا که تو را
پی یک شام بزرگند مبادا که تو را

دانه و دام زیاد است مبادا که تو را
مرد بد نام زیاد است مبادا که تو را

پشت دیوار نشسته اند مبادا که تو را
نا نجیبان همه هستند مبادا که تو را

تا مبادا که تورا باز مبادا که تو را
پرده بر پنجره انداز مبادا که تو را

دل به دریا زده ای پهنه سراب است نرو
برف و کولاک زده راه خراب است نرو

بی تو من با بدن لخت خیابان چه کنم
با غم انگیزترین حالت تهران چه کنم

بی تو پتیاره ی پاییز مرا می شکند
این شب وسوسه انگیز مرا می شکند

بی تو بی کار و کسم وسعت پشتم خالیست
گل تو باشی من مفلوک دو مشتم خالیست

بی تو تقویم پر از جمعه بی حوصله هاست
و جهان مادر آبستن خط فاصله هاست

پسری خیر ندیدهَ م که دگر شک دارم
بعد از این هم به دعاهای پدر شک دارم

می پرم ،دلهره کافیست خدایا تو ببخش
خودکشی دست خودم نیست، خدایا تو ببخش...






از : علیرضا اذر

در باب مهمان نوازی ،ما ایرانیان همیشه سرآمد خاص و عام بوده وهستیم و فرقی ندارد این ضیافت در خانه باشد یا در مغازه ی آشنایی و یا حتی در تاکسی .همیشه میزبان بار سنگین شاد کردن میهمانان خود را بر دوش داشته و از آنان گاها با خوش رویی تمام پذیرایی می کند.بخشی از مراسم مهمان بازی یاد آوری خاطرات تقریبا مملو از اغراق است ؛ که البته باعث شادی ما جوانان گشته و ما را با دل آوری ها ،ناموس پرستی ها و فرهنگ بسیار پربار گذشتگان آشنا می دارد اما در این میان محفل هایی نیز با خاطرات مراسم خواستگاری یا سربازی رفتن های سخت آن روزگارشاد می گردد. همه ی این ها را گفتم و شما عزیز جان خواندید که ما داستان تاکسی سواریمان را باز گو کنیم.
چندی پیش به همراه دختر خاله ی عزیز تر از جانمان سوار تاکسی شدیم ؛روی صندلی کنار راننده پسری همراه با یک عدد نوشابه ی خانواده ی بزرگ نشسته بود و البته اگر هرکسی در آن موقعیت و در آن گرما قرار داشت و آن نوشابه ی ذکر شده را می دید خود را اسیری می یافت در صحرای کربلا که آب بر رویش بسته شده و از تشنگی دارد له له میزند . ما نیزتمام حواسمان مشغول آن گوارای وجود بود که با صدای آقای راننده از خواب بیدار شدیم و فهمیدیم که این جا نه صحرای کربلا است و نه ما داریم از تشنگی له له می زنیم . راننده :جوون این دیگه چیه (یاد آورمی شوم که ماه رمضان است) پسر با صدای دردآلودی که جگرمان را به درد آورد گفت: سربازم ، غذای پادگان رو نمی خورم، دارم با خودم می برم.
راننده با چهره ای هم چون چهره ی فاتحان سرزمین های دور گفت:«شما جوونا زیادی لوس شدید.می دونی اصن من کجا سربازی رفتم.»پسر:
«مگه کجا سربازی رفته اید.»راننده :«آخه اصن میدونی من کجا سربازی رفتم اگه بگم که شاخ در می آری.» پسر:«بفرمایید.» راننده : «من سربازیم تو جنگل ... دیدن ادامه ›› های الفا بود ،اصن می دونی یعنی چی، مارو وسط جنگل ول کردن ، بعدشم گفتن سی و پنج روز وقت دارید بیایید بیرون ، ما دو روز اول آذوقه داشتیم از روز سوم که آذوقه تموم شد ، رفتیم سراغ شکار، دوستمون یه گراز شکار کرد با همدیگه خوردیمش، روز بعدشم اولین شکارمو کردم؛ یه قورباغه گرفتم.» پسر :« شکار می کردید ؟» راننده :« آره پس چی از گشنگی می مردیم.» پسر:«مگه بهتون غذا نمی دادن .» راننده : «اینو باش وسط جنگل تنها بودیم . شکار اول یه ماربود گرفتم پوستشو کندم خوردمش.» پسر:«چه سالی سربازی رفتید؟.» راننده : «پنجاه و هشت پنجاه و نه.» پسر :« کرایه چه قدر می شه ؟ بعد از پل پیاده می شم.» راننده : «قابل نداره مهمون باش دو و هفتصد.»
پسر: «مار خوردید!! مگه سمی نیست!!» راننده : «اینو باش یه وجب از سر و تهش زدم ، خوردمش. »پسر:« آخه مگه سمی نیست! چه جوری با دست گرفتید؟ » چشمتان روز بد نبیند وسط خیابان فرمان ماشین رها گشت و صحنه ی گرفتن مار اجرا گردید و ما نمی دانستیم چگونه از خودمان یک ری اکشن به جا نشان دهیم که هم خدا را خوش بیاید و هم بنده ی خدا را .تنها شانسمان این بود که پسر بعد از پل پیاده شد و ما ماندیم به همراه یک داستان که برای مهمانان عزیز تر از جانمان با اغراق بازگو کنیم.

باز آ
باز آ ببین که با این دختر تنها چه کردی.
باز آ
باز آ من دیگر من نیستم .
باز آ
باز آ حقیقتا گرگی در کمین نشسته است.
باز آ
باز آ گوسفندت پیرهن دریده است.
و دندان هایش تیز تر از نگاه بی شرمانه تو است.
باز آ
باز آ دختر دیروز این بار از پوستینی دیگر صدایت ... دیدن ادامه ›› می زند .
باز آ که هردو گرگیم و برای دریدن بی تاب
باز آ
گرگ ها به هم وفادارند .
گرگ ها همدیگر را می شناسند.
صدای زوزه ی سهمناکم را نمی شنوی .
باز آ جست و جو به پایان رسید گرگت بی قرار توست .
باز آ
ماه کامل است باشکوه تر از این
ماه کامل است
و من پوستین جدیدم را
این حقیقت تازه را
با تو
با خودت با همان گرگ خشمگینت می خواهم

سرپرست:کیوان ساکت
خواننده:وحید تاج
خواننده:مجتبی عسگری
خواننده:محمود صالحی
خواننده محلی: شاهو حسینی
خواننده محلی: رضا فلاحی کیا سرایی
نوازنده تار: امین بیات
نوازنده تار: کیارش ساکت
کنتر باس:علیرضا خورشید فر
ویولنسل: کریم قربانی
ویولن آلتو: سیاوش ظهیرالدینی
کلارینت:محمد حسین پور معین
ابوا:فرشید ... دیدن ادامه ›› حفظی فرد
فلوت: مجید سینکی
فلوت:ناصر رحیمی
ویولن: همایون رحیمیان
ویولن:سروش عازمی خواه
ویولن:مصطفی زمانی
ویولن:علیرضا طاهباززاده
ویولن:سعید حاجی لو
ویولن:پوریا بابایی
ویولن:یوسف آبی
ویولن:حمید رضا غفاریان
ویولن:وفا حمیدی
ویولن:سهراب ستاری نژاد
ویولن:سامان محجوب
ویولن:حمید رضا ساعتچی
ویولا:احمد مقدسی زاده
ویولا:الهام عادلی زاده
ویولا:نیما تجلی
ویولنسل:کیانمهر کشاورز
کنترباس:منصور شاملویی زاده
پیانو: بهنام ابوالقاسم
تنبک: علی اکبر خادم
دف:مهدی غلامی
یسنای: محمد نقی بی
گیتار: حشمت عطای
گیتار باس: سالار زمانیان
کمانچه: عارف روستایی
سنتور: علی احمدی

کنسرت به زمین و آفتاب با انتخابی از آثار جدید مجلسی دکتر محمد سعید شریفیان که برای اولین بار در ایران
به اجرا در می‌آیند، در تاریخ ۶و۵ خرداد ماه سال جاری در دو سانس ۱۸و۲۱ بروی صحنه خواهد رفت.

از خودم سیرم نمی دانم چرا ؟
از تو دلگیرم نمی دانم چرا ؟
در جوانی دیده ام در نیمه راه
ای عجب پیرم نمیدانم چرا ؟
آن امید سبز در ژرفای خویش
کرده زنجیرم نمی دانم چرا ؟
می رسم روزی به آن امید سبز
بعد می میرم نمی دانم چرا ؟
مثل زخمم تا نوازش می شوم
درد می گیرم نمی دانم چرا ؟
خویش را از خویش هم رنجانده ام



از جهان سیرم نمی دانم چرا؟؟


شاهین فتحی (مهربد)

پوزو:اشک های جهان را میزانی همیشگی است هر آنکه در جایی گریه آغازد دیگری در جای دگر ز گریه باز ایستد.خنده نیز چنین باشد. پس بیایید از نسل خویش بد نگوییم. نسل ما محزون تر از اجدادش نیست بیایید اصلا از آن سخن نرانیم. راست است که جمعیت فزونی گرفته است.

در انتظار گودو ساموئل بکت.