آیا در نمایش یون فوسه هم صحبت از این قوانین سامورایی است؟؟؟؟؟ صحبت از هیچ ایمان و باوری هست؟؟؟؟
اینجا مرد نویسنده ، مدام قوانین سامورایی را تکرار می کند و ایمانی محکم به آنها دارد ولی مرد نمایش یون فوسه مردی است خسته و نومید که دیگر ایمانی به چیزی و کسی ندارد جز اندک باوری ته دلش به زنش و روزهای خوبی که با او داشته ...و در اخر داستان وقتی ان ذره ایمانش به زنش را هم از دست می دهد تنها راه باقیمانده یعنی مرگ را انتخاب می کند...
من این برداشت آقای رضا گوران را از نمایش یون فوسه دوست نداشتم ... حکایت مردی تنها و مایوس و شکست خورده که شبانه روز با کتابهایش است و با قلمی که ره به جایی نمی برد و.....هیچ تشابهی با مردی که ایمان راسخ به قوانین سامورایی دارد، و در راه همان ایمانش می میرد، ندارد...

سلام
آیا امکان اجرای این نمایش بعد از 15 شهریور ماه هم وجود دارد یا 15 شهریور اخرین اجراست...

آقای خامنه ای،
ممنونم از توضیحی که برایم گذاشته بودید و شرمنده از اینکه نا آگاهانه و عجولانه قضاوت کردم...
من کار زیبای شما را به اتفاق خانواده عصر پنجشنبه دیدم...
...این کار آنقدر زیبا بود که ما در خانه ، آن شب و روز بعد مدام از آن یاد می کردیم و در مورد آنچه دیده بودیم حرف می زدیم....امیدوارم نمایش شازده کوچولو، ماهی سیاه کوچولو و دیگر آثارتان که در نروژ و آلمان و...اجرا نموده اید؛ اینجا هم به روی صحنه بروند .... البته همسرم معتقد بود که وجود یک کشیش یا شخصیت مذهبی ! تکمیل کننده این کار می توانست باشد....
پسر نه ساله ام هم در حد درک خودش از این کار خوشش آمده بود ... کار شما از آن نوع بود که ذائقه هنری تماشاگر را ارتقا می بخشد ....امیدوارم در این صحنه (با همه سختی ها و بی عدالتی ها و...) باشید .... داشتن نگاهی زیباتر در دنیای هنر، _برای نسل پسرم _ به حضور افرادی چون شما بستگی دارد.... پایدار باشید.

روز پنجشنبه این نمایش را دیدم....می تونم بگم فوق العاده زیبا بود آذرماه دو سال پیش بعد از دیدن وویتسک هم حس خوبی داشتم و دوست داشتم آن را دوباره ببینم در این فاصله نمایش های خوبی دیدم مثل قراداد با مرگ استاد مودبیان، ادیپوس، دن کامیلو، سقراط، مده آ، تانگوی تخم مرغ داغ، و ...مواردی که الان خاطرم نیست اما می تونم بگم وویتسک را دوست داشتم دوباره ببینم و ...و الان بعد از دو سال، نردبان فوق العاده زیبا بود مصمم دوباره ببینم.
از لحظه ای که وارد سالن شدم دو نفر از بازیگرها در لباس خبرنگاری و فیلمبرداری با دوربین شان که زوم روی تماشاگران در حال ورود بودند توجهم را جلب کرد و بعد دیدم همه ی بازیگران در میان تماشاگرانند و از میان آنها به روی سن می رفتند....من کجا بودم؟ آنها در میان ما بودند و جزوی از اجتماع ما....یا ما در میان آنها بودیم ؟؟؟ !!!
سیاستمدار این پایین تبانی می کرد و آن بالا حرفی برای گفتن نداشت شعار بود و هیچ ... آنارشیست ، شاعر، فیلسوف ، خبرنگارو....همه و همه خوب بازی کردند و نشان دادند آنچه که حتی در امروز ما می گذرد آنچه در ما هست و آنچه از ماست که بر ماست. ....
و حتی دخترک موبایل به دست با آنکه در طول نمایش کلمه ای بر زبان نراند برایم دردناک ترین بخش ماجرا بود و حتی اون قسمت که با پخش اون موسیقی زیبای آلمانی در پایان ، تک تک بازیگران به روی صحنه آمدند ؛ دخترک موبایل بدست همچنان در نقش خود در برابرم ایستاد سر به زیر و موبایل به دست و من همانطور که کلمه ای از او نشنیدم برای لحظه ای حتی در پایان هم نگاهش و چشمانش را ندیدم اما با تمام وجودم حسش کردم و هنوز به او فکر می کنم به او که اینهمه در همه جا می بینم...
کار فوق العاده زیبایی بود ...افسوس که مهاجران را در آذرماه از دست دادم
دست شما درد نکنه آقای خامنه ای و بی نهایت سپاسگزارم از تلاش همه گروه تان....

من عضو تیوال هستم و در حدی که زمان بهم اجازه بده نمایش های خوب را می بینم....اما اول هفته وقتی عنوان نمایش ها را چک می کردم نردبان در نگاه اول توجهم را جلب نکرد تا اینکه در سایتی خبری خواندم که داستان نردبان اقتباسی از زاویه غلامحسین ساعدی است و این برایم انگیزه ای شد که بلیت پنجشنبه را بخرم....یعنی منظورم اینه که علاقمندی من به ادبیات ساعدی منو به اینجا کشوند....البته امروز از خواندن دیالوگ ها و شعرهایی که آقای مهرداد خامنه ای آوردند ؛ متوجه شدم که انتخاب خوبی کرده ام و الان مشتاق دیدن این نمایشم.....می خواستم بگم اون یک سطر توضیحی که نردبان بازنویسی شده زاویه ساعدی است نباید از متن تان حذف شود چه بسا افرادی مثل من با شناخت از ساعدی میایند و در ادامه تماشاگر همیشگی آثار آقای مهرداد خامنه ای هم می شوند ....