رضا محمدی فعال هنری

خداقوت به کلیه عوامل نمایش "کاما"

با نهایت احترام؛ در یک جمله: لذت نبردم

دلایل: ریتم، پر از سکون و مکث های متعدد و ...

اجرای اول نمایش بود، قطعا در روزهای آتی بهتر خواهد شد.

درود، خدا قوت

در کل کار محترم، قابل دفاع و پخته ای بود و کاملا توانایی این رو نشون داد که میتونه مخاطب رو راضی بدرقه کنه.

نقاط قوت: طراحی نور فوق العاده، پرداختن به موضوعی که میتونه دغدغه روز باشه، بازی های باورپذیر، ریتم مناسب در اکثر زمان های نمایش، انتخاب سالنی مناسب برای اجرا با توجه به نوع کار

نقاطی که می توند بهتر شود: تداعی حس های بعضا تکراری به مخاطب(به شخصه ترجیحم اینه که مخاطب احساسات متفاوتی رو تجربه کنه)، پرواضح هست که ما وقتی از یک پرسوناژ برای چند شخصیت یا(دهه های متفاوت از زندگی یک شخصیت) استفاده می کنیم، بایستی بین اونها تفاوت قائل شیم(بازیگر مرد) حتی با وجود این ... دیدن ادامه ›› دیالوگ: "پدر، من همیشه تو رو مثل سی ساله ها میبینم"، جا داشت تو میزانسن برای اینکه حالت های سکون در صحنه گاهی شکسته بشه و چه بسا اهمیتش رو حفظ کنه، ریتم کار تندتر بشه، وقتی به واسطه صداگذاری مخاطب درگیر فضایی غیر از فضای نمایش میشه بایستی اکت ها و زبان بدن هم از فضایی که میخواد به مخاطب القا بشه تبعیت کنه، همیشه هم نیاز نیست برای ایجاد حس غم، اندوه و حسرت، بازیگر خودش درگیر اون حس بشه و مخصوصا در نمایش هایی که این حالات حسی تم اصلی نمایش است، میتونیم به واسطه ابزارها و اکت های بازیگر و حتی دیالوگ هایی با روایتی کاملا خنثی، حس درستی در مخاطب ایجاد کرد ...

تشکر از کلیه عوامل.