من قبلا ویتسک رو خوندم و انتظار داشتم یه تئاتر ببینم که از دیدنش به اندازه ی خوندنش لذت ببرم .باید بگم این کار خیلی خوب بود و از دید من یه نمایش بین المللی بود . اما نمی دونم چرا نمی تونم با مدرن سازی آثار کلاسیک کنار بیام . دراماتورژی این روزا شده اضافه کردن یه سری نشانه ها که درکش فقط با پیش زمینه ی ذهنی شبیه خالقش ممکن میشه. البته این نمایش زیاده روی نداشت مثل کاری که آقای چرمشیر می کنن. بازی ها واقعا محشر به خصوص خانم پناهی ها .
در آخر فکر می کنم این روزا تئاتر به یه دگما 95 از نوع تئاتریش نیاز داره :))