درود و خسته نباشید
هر دو نمایش بسیار قابل احترام هستند به دلیل جدی بودن در آنچه سعی در بیان کردنش را دارند و صرفا از شعار و تکرار فاصله میگیرند. نمایش ها من را به یاد دوران دانشجوییم و کارهای پایانی کلاسی انداخت که با دیدن اسم آقای بهارلو به دانشجویی بودن کار مطمئن شدم.
دوست داشتم بعد اجرا این رو به آقای بهارلو هم منتقل کنم و بگم بسیار خشنود هستم که دانشجوها با اجراهای این چنینی به فضای حرفه ای تئاتر نزدیک تر و قدم رو به جلویی برای آن هاست.
نمایش اول میرانسن های هندسی با مفهوم و تا حدودی خلاقانه و استانداری نسبت به ابعاد سالن اجرایی داشت، در نمایش دوم (سیاوش خوانی) فضاسازی و ایجاد حس بازیگر کارکتر فرنگیس همسر سیاوش که مشخصا با متد اکتینک ، استفاده از حافظه احساسی درونی (درونی سازی) و پاساژ های حسی شبیه به استلا آدلر و بازی کردن دوحس متفاوت زنانه و مادینه در انتها و ابتدای نمایش و برجسته کردن تمایز میان این دو در کنار حرکت نمادین بریدن گیسوان عمیق ترین پیام و حس نمایش را منتقل می‌کرد به قدری که بعد از اتمام نمایش بازیگر در رورانس مدتی را صرف کرد تا بتواند به شخصصیت خود واقعی اش برگردد که نشان از تلاش و از خودگذشتگی فراوان است پس هر دو نمایش قابل احترام هستند.
موفقیت روز افزون برایتان ارزومندم.