"مچ اندازی دو دیالکتیک"
دوستان من قهوه اتون رو سفارش بدید با کمال آرامش میل کنید و با یک بطری آب وارد سالن بشید و با آرامش و با ریتم و تمپو کاملا آرام به تماشای کار بنشینید!
شاید مهمترین چیزی که به ذهنم رسید همین عنوانی بود که نوشتم.. دو تفکر که انگار هر کدام بر دیگری پیشی میگیرد و احتمالا هر دو هم درست است با این حال فقط نگاه میکنیم و احتمالا قضاوتی هم در کار نیست... خیلی دوست دارم اینطور فکر کنم که کارگردان کار هم کاملا به این آگاه است.. این نمایش جایی است برای عمیق شدن البته عمیق شدنی که تلخی اش مثل یک قهوه خوشایند است.
استاد رضا بهبودی که در بازیش حرفی برای گفتن نیست اصلا من این کار رو به خاطر علاقه شخصیم به ایشون انتخاب کردم اما اشتباه نکنید رفته رفته در نمایش حل میشوید همانطور که در بازی پسر جوان حل میشوید و حتما در گفتمان این دو حل میشوید!
من خیلی خوشحالم که موفق به دیدن اینکار شدم
خسته نباشید به تمام گروه اجرایی