این چند کلمه نظر و مواجههٔ شخصی من به عنوان یک تماشاگر ساده با این اثر نمایشی است و احتمال اینکه شما نظر دیگری داشته باشید وجود دارد.
سؤالی که پیش میاد اینه که هنرمندان عزیز ما اجرا رو برای مخاطب می‌سازن یا برای دل خودشون؟!
از این نمایش ادایی، آوانگارد، روشن‌فکری، فلسفی، انتزاعی‌ها که آدم معمولیا چیزی ازش سر در نمیارن، بود!! به دوستان ادایی و ادایی پسند، اونایی که اجراهای دیریاب و در حقیقت نایاب دوست دارن توصیه‌اش می‌کنم😅😅
علی‌رغم فرم و تکنیک و اجرای خیلی خوب، من عملاً هیچی نفهمیدم و کوچک‌ترین درکی از این اجرا پیدا نکردم و تقریباً می‌تونم بگم دوستش نداشتم...
پی‌نوشت اینکه عکاسی تئاتر الزاماتی داره که این دوست عکاسمون امشب هیچ‌کدوم رو رعایت نکرد! صدای شاتر، نور فوکوس، چک کردن عکس‌ها توی نمایشگر!