نمایش›نا/توصیف

تئاتر به مثابه‌ی رویا؛ استیتمنت نا/توصیف:
«از دیرباز، تئاتر نه صرفاً بستری برای نمایش واقعیت، بلکه فضایی برای تجربهٔ رویا بوده است؛ رویایی که تماشاگر با چشمان باز در آن فرو می‌رود و به‌واسطهٔ آن، آینده، ناخودآگاه و جهان اطراف خویش را بازمی‌نگرد. تئاتر، همانند رویا، مکان دیدن است؛ اما نه دیدنی سطحی و صرفاً بصری، بلکه دیدنی شهودی، درونی و مکاشفه‌گر. خود، در حقیقی‌ترین شکلش، هم ناظر است و هم منظور. هم آینه است و هم تصویر. هم صداست و هم پژواک. با این حال، هنگامی که «خود» می‌کوشد خود را توصیف کند، ناگزیر از خودش بیرون می‌افتد، بدل به تصویری می‌شود. به روایتی، به بازتابی از چیزی که دیگر نیست.»