نمایش «عزادار» مثل یک آغوش گرم و غم‌انگیز منو بغل کرد و با تمام لایه‌های سوگ و اندوه منو درگیر کرد . از همون لحظه‌های اول، ارتباط عمیقی باهاش گرفتم . انگار نمایش همه‌ی احساسات متناقضی رو که در لحظه‌های سوگ تجربه کرده بودم رو می‌شناخت و ایندفعه صحنه با من همراه شده بود
روند داستان طوری بود که گذر زمان رو حس نکردم. وقتی به خودم اومدم که از دلتنگی برای عزیزانم مچاله شده بودم و صورتم، مثل یه تیکه اسفنج ، خیس از اشک بود.

بازی‌ها باورپذیر و تأثیرگذار بودند؛ هر نگاه و حرکت بازیگران، انگار تکه‌ای از حقیقت زندگی بود.
طراحی صحنه، ساده اما مفهومی و هیچ چیز اضافی‌ای نداشت.
نمایش از لحظه‌ی شروعش برام درخشان بود و تا پایان، این درخشش رو حفظ کرد.
الان که می‌نویسم ، ساعتها ازش گذشته و باید بگم که «عزادار» تجربه‌ای بود که قلبم رو لرزوند و مدت‌‌ها باهام میمونه … دمتون گرم
با احترام ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️