در وهله اول می‌توان به طور کل گفت جالب بود.
مدت‌ها بود به اصرار دوستان تئاتربینم تمایل داشتم با جهان آقای مساوات آشنا بشم و الان که زمان برگزاری تئاتر ایشون به ساعت خالی من میخورد فرصت دیدن بی‌پدر رو پیدا کردم.
این کار برای من سه ستاره داشت.
ادغامی از جهان بازمانده از پانتومیم و گروتسک بود.
ای کاش تلاشی که برای طنزپردازی شده بود به وحشت‌انگیزی بیشتر می‌پرداخت.
اشاره‌ای که در یک چهارم اولیه با آن نور قرمز به سکانسی از دراکولای کلاسیک داشت کمی وحشت جالب‌انگیزی رو داشت و جرقه‌ی جذابی برای من بود اما متأسفانه در ادامه میتونم بگم کافی نبود.
یک چهارم انتهایی روند نزولی طی شد و به عقیده من پایان‌بندی قوی‌ای نداشت.
با همه این احوالات، من این کار رو به عنوان یک کار خوب اما نه شاهکار میدونم.