آزارهایی که تماشاگر طول نمایش میبینه اجازه درگیر داستان شدن رو نمیده. طول نمایش فقط منتظر تموم شدن سوت جیغ بازیگر پدر و همچنین فریادها و گریه های مداوم بازیگر فرزند و ترس انجام دوبارش بودم که متاسفانه تا انتهای نمایش مدام بیشتر هم میشد. در بین کارهای همایون عزیز با اختلاف بدترین نمایشش بود. تنها نقطه قابل اعتنا، خلاقیت صحنه بود که اون هم نه البته در اندازه های میسی سی پی.