امشب سه شنبه ۷ اسفند، به تماشای نمایش "باخ" نشستم.

بی نظیر و با کیفیت. "باخ" جلوه‌ای از هنر در صدا، حرکت و داستان است. شخصیت پردازی دقیق؛ با روند داستان جزییات شخصیت بازیگرا تغییر می‌کنه و مرز تعصب و روشن‌فکری به زیبایی ترسیم شده.

آواز و پیانو، هنرمندانه هماهنگ شدند. چقدر قشنگ خوندید فروغ و بشیر عزیز.

قبلا "کوچه عاشقی" که از بازی‌ها/آثار بهزاد عبدی و حسین میرزاییان بود رو در کاخ سعد آباد تماشا کردم که آهنگ سازی و بازی به شدت فوق العاده‌ای داشت.

اولین باری بود که یه موجود زنده توی نمایش دیدم.

نشستن موسی در کنار تماشاچی‌ها حرکت تعاملی و تاثیر گذاری بود. تکنیک‌های قشنگی به کار رفت که این نمایش رو خیلی خاص کرد.

صندلی‌های سالن نمایش خیلی تنگ و نامناسب بودند.