اگه آثار مک‌دونا رو دوست داشته باشید، ازین نمایش هم خوشتون میاد.
طراحی صحنه و لباس، طراحی نور، وفاداری به متن همگی خوب بود. اغراق‌شدگی بازی‌ها تا حد زیادی به خاطر متن بود، شخصیت‌هایی که نویسنده خلق کرده بود، اینجوری بودند. البته شاید بهتر بود کشیش آرام‌تر و سازگارتر با غم درونی‌ش پیش میرفت و انقدر تغییر حالت‌های ناگهانی نداشت...
یه خلاقیتی تو تغییر صحنه‌ها داشتند که کاملا فکر شده بود و به فضاسازی کمک میکرد، هرچند شاید کار کوچیکی به نظر بیاد. تر و تمیز و طبیعی بود.
من از اینکه نمایش رو دیدم خوشحالم، بعد یه روز سخت، نمایش بر جانم نشست و لحظاتی آرام و خوشایند رو تجربه کردم.
خداقوت!